**نیما شهشهانی و محمدحسین اسدی:**
سیدعلی صالحی، شاعر شناختهشده ایرانی، در تازهترین اثر خود تحت عنوان «طربنامه کائنات»، زندگی و کار خود را به شکلی ساده معرفی میکند. او که زادهی بختیاری و متولد صبح نخستین روز نوروز ۱۳۳۴ خورشیدی است، فعالیتهای ادبی خود را با گوش سپردن به شعرهای مهدی اخوانثالث آغاز کرد و سپس به توجه منوچهر آتشی و نصرت رحمانی به کلماتش دست یافت.
مجموعه شعر جدید صالحی شامل شش دفتر به نامهای «عبور اسم تو از بازار ماه و مزامیر»، «سر و دست هفت دریا در التجابه به کلمِزن»، «آتش در کوهستان»، «خیالی، خستهای، رهگذری…»، «خراب خواب تو میروم» و «عهد انگور و داستان عاشقانه دو نفر» است.
این شاعر درباره اثر خود میگوید که هر یک از دفتریهای او دارای جهانی شاعرانه و مستقل هستند و از این رو برخی شعرها را به دلیل اشتراک موضوعی کنار گذاشته و برای چاپ آماده نکرده بود. حالا او درصدد انتشار این آثار است و یادآور میشود که به علت ارتباطات نزدیکش با ناشرین معتبر، انتخاب ناشر برای پروژهاش کمی دشوار بود. در نهایت با پیداکردن سعیدرضا علمی، مدیر انتشارات بدرقه جاویدان، تصمیم به چاپ این شش جلد گرفت.
صالحی در ادامه به حجم کتاب اشاره میکند و میگوید که این اثر حدود ۱۲۰۰ صفحه دارد و تمامی اشعار آن برای نخستین بار منتشر میشوند. او ابراز امیدواری میکند که این کتاب، با عبور از مشکلات موجود، به دست خوانندگان حرفهای برسد و به نظر او، این اثر از دیگر آثارش متمایز است.
در خاتمه، صالحی توضیح میدهد که نام «طربنامه کائنات» را مدیون مولانا میباشد و بر این باور است که شادی باید بخشی از تجربیات انسانی باشد. তিনি در سالهای متمادی، تلاشها و مشکلات خود را به عنوان عاملی برای ظهور امید در آثارش میداند و بر این نکته تأکید میکند که با وجود سختیها، شادی در زندگی او نقش مهمی دارد.**دکتر جواد مجابی و تاثیر شعر بر زندگی فرهنگی معاصر**
دکتر جواد مجابی، شاعر و نویسنده شناختهشده، در گفتگویی پیرامون تأثیر شعر در رسانهها و محافل ادبی پایتخت به بررسی نقش شاعران و ارتباطات آنها با شعر پرداخت. وی اشاره کرد که پس از انقلاب اسلامی، به دانشگاه راه یافته و به عضویت کانون نویسندگان ایران درآمد، که این مهم با معرفی دکتر اسماعیل خویی، دکتر غلامحسین ساعدی و نسیم خاکسار ممکن شد. مجابی همچنین از تجربههای خود در عرصه زبان شعر گفت و به عبور از موج ناب و مسیر شعر گفتار اشاره کرد.
در سال ۱۳۶۲، دکتر مجابی از دانشگاه تهران، به ویژه دانشکده هنرهای زیبا، اخراج شد. پس از آن، انتشار آثارش و همکاری با مطبوعات مستقل از جمله ماهنامه «فردای ایران» ادامه یافت. او در دهه ۷۰ آثار خود را به طور جدیتری منتشر کرد و سفرهای فرهنگی به کشورهای غربی، به دعوت مطبوعات و دانشگاهها، از جمله سفر به کانادا، سوئد و انگلیس داشت.
دکتر مجابی در این سالها شب شعر و سخنرانیهایی در آمریکا برگزار کرده و به تدریج آثارش به زبانهای مختلفی از جمله آلمانی، فرانسوی و انگلیسی ترجمه شده است. همچنین او موفق به دریافت مدرک دکترای افتخاری از دانشگاههای اقلیم کردستان عراق، با محوریت سلیمانیه، شد.
این شاعر متعهد از سال ۱۳۵۲ تاکنون، بیوقفه در دنیای واژهها فعال بوده و بر ادامه مسیر خود در ادبیات تأکید دارد. دکتر مجابی در پایان گفت که با نزدیک به ۷۰ سال سن، همچنان از ادبیات و شعر خسته نشده و امید را همپیمان خود میداند.
