به گزارش خبرآنلاین، روزنامه هم میهن در مطلبی به نقل از نشریه نشنال اینترست اشاره کرد که پیوستن ایران به بریکس در ژانویه گذشته بهعنوان یک موفقیت بزرگ برای جمهوری اسلامی تلقی شده است. برای ایران، این گروه فراتر از یک مسیر نجات، بهعنوان ابزاری برای کسب اعتبار عمل میکند.
بر اساس گزارشها، «بانک توسعه جدید» بریکس از ارائه وام به اعضای تحت تحریم خودداری کرده و چین نیز برای جلوگیری از انتقامجویی آمریکا محتاط است. تحلیلها نشان میدهد که ارزش بریکس برای ایران بیشتر از نظر «پوشش سیاسی» است تا از لحاظ مالی. این سازمان به ایران مشروعیت میبخشد، اما اهرم فشاری بهحساب نمیآید. تهران از هر فرصت برای پیشبرد اهداف اقتصادی خود بهره میبرد، از جمله فروش نفت با ارزهای دیگر و ایجاد مسیرهای ترانزیتی.
در حالی که ایران به سرمایهگذاری در بریکس ادامه میدهد، قدرت واقعی این کشور در این بلوک چندجانبه کوچک است. چین در تجارت تسلط دارد و روسیه به دنبال تنفس استراتژیک است. پکن با خرید بیش از 90 درصد صادرات نفت ایران، جایگاه مهمی پیدا کرده است، اما این نفت تنها بخش کوچکی از واردات چین را تشکیل میدهد.
ایران بهطور فزایندهای به بریکس بهعنوان پروژهای برای «دلارزدایی» نگاه میکند، اما در واقعیت، این یک نمای سیاسی است. با وجود تبلیغات درباره پروژههای جدید، تحریمهای ایالات متحده مانع جدی برای پیشرفت هستند. هر شریک خارجی بزرگ از خطرات مربوط به سیستم مالی بینالمللی آگاه است و پالایشگاهها همچنان در سیستم دلار فعالیت میکنند.
ایران با ارتباط با خریداران چینی و هندی، برخی از ثبات مالی را بهدست میآورد، اما این درآمدها نمیتوانند به نوسازی اقتصاد کمک کنند. در نشست اخیر بریکس، اعلام حمایت از ایران در برابر حملات هوایی، نشانهای از همبستگی سیاسی بود، اما این اتحاد تنها در حدی است که منافع اعضای بلوک با غرب تداخل نکند.
در نهایت، ایران نهتنها رهبر «جنوب جهانی» نیست، بلکه صرفا در درون این گروه نشسته است. بریکس برای تهران فرصتی برای دیده شدن میدهد، اما قدرت چندانی برای کنترل و تاثیرگذاری به همراه ندارد. برای تبدیل به اهرم فشار، نیاز به دیپلماسی معتبر و نگاه اقتصادی روشنتری است.
