تماس با ما

بلاتکلیفی طولانی‌مدت ۹ ماهه دو کارگر پتروشیمی مسجدسلیمان؛ عدم تحقق وعده‌ها از سوی مدیرعامل و بی‌تفاوتی نهادهای نظارتی.

بلاتکلیفی طولانی‌مدت ۹ ماهه دو کارگر پتروشیمی مسجدسلیمان؛ عدم تحقق وعده‌ها از سوی مدیرعامل و بی‌تفاوتی نهادهای نظارتی.

**اخراج ۱۱ کارگر بومی پتروشیمی مسجدسلیمان؛ چالش‌هایی برای مسئولان محلی**

به گزارش خبردونی از مسجدسلیمان، اخراج ناگهانی ۱۱ نیروی بومی پتروشیمی این شهرستان در اسفندماه ۱۴۰۳، به دنبال پیگیری‌های فوری فرماندار، به بازگشت ۹ نفر از آنان انجامید. اما مشکلات دو کارگر دیگر که همچنان در بلاتکلیفی به سر می‌برند، سوالات جدی را درباره مدیریت و پیگیری وعده‌ها مطرح کرده است.

گزارش‌ها و اظهارات کارگران نشان می‌دهد که این دو فرد، با وجود وعده‌های «مهندس شاه‌اویسی»، مدیرعامل پتروشیمی، برای بازگشت به کار ظرف دو هفته، و دستورات «دکتر رضا جباری» در حضور فرماندار، هنوز در حال انتظار هستند. از زمان آخرین وعده مدیرعامل بیشتر از یک ماه می‌گذرد و اقدامی برای حل مشکل آن‌ها صورت نگرفته است.

این وضعیت، سئوال‌های کلیدی را درباره اصول مدیریتی و نظارتی شرکت‌های بزرگ، به خصوص پتروشیمی مسجدسلیمان، به وجود آورده است. برای مثال، معیاری که بر اساس آن دو کارگر دیگر «مازاد» شناخته شده‌اند، و بی‌توجهی به مسئولیت اجتماعی شرکت در خصوص تأمین نیازهای کارگران در خور سوال است. همچنین، ناکارآمدی نهادهای ناظر مانند وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی در برابر چنین اخراج‌هایی، ممکن است به بی‌پناهی و تشدید بحران‌های اجتماعی دامن بزند.

تجربه نشان داده است که باوجود فشارهای محلی و رسانه‌ای، پاسخ مسئولان به مشکلات کارگران ممکن است کافی نباشد و ریشه‌های تنش‌های روحی و معیشتی به‌طور جدی مورد توجه قرار نگرفته باشد. پیگیری‌های فرماندار با وجود بازگشت ۹ کارگر، به ناکامی در زمینه حل مشکلات دو فرد باقی‌مانده منجر شده است و این امر اعتماد عمومی به وعده‌های مسئولان را تهدید می‌کند.

انتظار عمومی از نماینده مجلس شورای اسلامی برای استفاده از ابزارهای قانونی و نظارتی جهت حل این مشکل، به شدت حس می‌شود. پرونده این دو کارگر به نمادی از پایبندی مسئولان محلی و مدیران بالا به اصول عدالت‌خواهی و حمایت از نیروی کار بومی تبدیل شده است.

در نهایت، سرنوشت این دو کارگر نشان‌دهنده چالش‌های جدی و نیاز به شفاف‌سازی در روند اخراج‌ها و مدیریت منابع انسانی در سطح کلان است. افکار عمومی و رسانه‌ها خواستار پاسخگویی و اقدامات قاطع از سوی مسئولان و نهادهای بالادستی برای احقاق حقوق این کارگران و پایان دادن به بلاتکلیفی‌های طولانی‌مدت هستند. ادامه چنین روندی نه تنها ریشه در بحران‌های محلی دارد، بلکه اعتماد به نظام مدیریتی کشور را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *