### نقل مکان امام خمینی (س) به نوفل لوشاتو
به گزارش خبرگزاریها، در شانزدهم مهرماه 1357، برابر با پنجم ذیالقعده 1398، امام خمینی (س) تصمیم به ترک منطقه کشان در پاریس گرفتند و به دهکدهای به نام نوفل لوشاتو در 35 کیلومتری پاریس رفتند. این تصمیم به دلیل مزاحمتهای ناشی از رفت و آمدهای مکرر و عدم تحمل همسایگان اتخاذ شد. امام خمینی (س) به حق الناس و احترام به آرامش دیگران اهمیت ویژهای میدادند.
نوفل لوشاتو، واقع در 15 کیلومتری جنوب ورسای و حدود 40 کیلومتری پاریس، به عنوان محلی آرام و خوشمنظر شناخته میشود. با شدتگیری مبارزات مردم ایران در سال 1357 و محدودیتهای دولت عراق و کویت بر فعالیتهای امام، ایشان با مشورت فرزندشان، سید احمد خمینی (س)، به پاریس سفر کردند، که نیازی به ویزا نداشت.
امام خمینی (س) در جمعه 14 مهر، با یک هواپیما از بغداد به پاریس رفت و در فرودگاه اورلی پاریس به زمین نشست. ورود ایشان به پاریس بدون اطلاع دولت فرانسه و بهطور غیرمنتظره بود. رئیسجمهور فرانسه، والری ژیسکاردستن، به محض بازگشت از سفر خارجی، دستوری مبنی بر اخراج امام صادر کرد که به دلیل نگرانی از واکنش مردم ایران، اجرا نشد.
با وجود این، دولت فرانسه محدودیتهایی برای اقامت ایشان اعمال کرد. امام خمینی (س) در پی این محدودیتها، در پیامی به یکی از افراد، اقامت در سوریه را مطرح کردند. در زمان حضور ایشان در فرانسه، سازمان اطلاعات و امنیت کشور (ساواک) گزارشهایی مبنی بر درخواست ویزا از سفارت آمریکا منتشر کرد که بعدها تکذیب شد.
در روز شانزدهم مهر، شخصیتهای روحانی و انجمنها با ارسال تلگرامهایی به رئیسجمهور فرانسه، درخواست مهماننوازی از امام خمینی (س) کردند. از جمله این درخواستها، تلگرام سید شهاب الدین مرعشی نجفی بود. همچنین، در 24 مهر، 340 استاد دانشگاه از تهران، اصفهان و شیراز، خواستار آزادی بیان برای امام خمینی (س) شدند.
محبوبیت امام خمینی (س) باعث شد که مقامات فرانسوی محدودیتها را کاهش دهند و 400 نیروی پلیس برای حفاظت از ایشان اختصاص یابند. در 17 آبان، سخنگوی وزارت خارجه فرانسه اعلام کرد که شرایط اقامت امام تغییر نکرده و ایشان پناهنده سیاسی نیستند.
آنگاه، در 8 دی 1357، وزارت کشور فرانسه اعلام کرد که امام خمینی (س) پس از پایان دوره سهماهه اقامت توریستی، مجاز به اقامت در فرانسه خواهند بود. پس از ورود به پاریس، امام خمینی (س) در یک ساختمان در محله کشان اقامت گزیدند و با آغوش باز دانشجویان و ایرانیان مقیم اروپا مواجه شدند، اما به دلیل کمبود مکان مناسب، دیدارها به تأخیر افتاد.در نوفل لوشاتو به عنوان محل سکونت امام خمینی (س) انتخاب شد. ساواک با اجاره خانهای نزدیک به محل اقامت ایشان، به نظارت بر فعالیتها و وضعیت امام و اطرافیانش ادامه داد. امام خمینی (س) به مدت حدود ده روز در خانه همسر علی عسگری اقامت داشت، اما به دلیل کمبود فضا، خانه دیگری اجاره شد که به خاطر نامطلوب بودن ظواهر آن، مناسب واقع نشد. در نهایت، خانهای مقابل خانه همسر عسگری تأمین شد و خانواده امام به آنجا منتقل شدند.
پس از انتقال خانواده از نجف به پاریس، سه خانه در نوفل لوشاتو در اختیار امام و همراهان قرار گرفت. در خانه کوچک اول، امام و اعضای خانوادهاش زندگی میکردند. خانه دوم که مقابل خانه اول واقع شده بود، برای اجتماعات و دیدارها اختصاص یافته و در آنجا نماز جماعت و سخنرانیهای امام برگزار میشد. خانه سوم نیز برای استراحت دانشجویان و دیگر مهمانانی که به ملاقات امام میآمدند در نظر گرفته شده بود و آنها اجازه داشتند حداکثر ۴۸ ساعت در این محل بمانند. به علت تعداد زیاد بازدیدکنندگان و کمبود جا برای خواب، هتلی نیز برای اسکان مهمانان اجاره شد.
امام خمینی (س) در نوفل لوشاتو نمازهای خود را شکسته خواندند، زیرا برنامهای برای اقامت طولانیمدت نداشتند و در تلاش بودند در اسرع وقت به ایران بازگردند. ایشان به طور مرتب به سفرهای کوتاه ۲۴ کیلومتری `به مکانهای مختلف، از جمله شهر ورسای که پارک زیبایی از کاخ قدیمی شاهان فرانسه بود، میرفتند.
اختیار گرفتن نوفل لوشاتو به عنوان محل اقامت امام، این دهکده را به یک مرکز خبری مهم جهانی تبدیل کرد. طی این زمان، با مصاحبهها و سخنرانیهای متعدد، امام توانست در بحرانیترین دوران نهضت ایران به رهبری خود ادامه دهد.
