**تقی آزادارمکی، استاد جامعهشناسی دانشگاه تهران، در گفتگویی با خبرگزاری خبردونی، به بررسی وضعیت وفاق ملی و اقدامات دولت پزشکیان پرداخته است.**
آزادارمکی در تحلیل خود یادآور شد که پزشکیان با نقد اصولگرایی روی کار آمده و در پی ایجاد وحدت بود؛ اما در عمل، این وحدت به سطح اجتماعی منتقل نشده و بیشتر به وفاق بین سران حکومتی محدود مانده است. او بیان کرد که دیدگاههای پزشکیان در خصوص وفاق، عمدتاً مربوط به روابط میان قوا و رقیب خود بوده و برای ایجاد وفاق عمومی در جامعه موفق نبوده است.
وی همچنین به چالشهایی که پزشکیان با آن مواجه است اشاره کرد و گفت که او در حال حاضر در مقابل جامعه قرار گرفته و نتوانسته به نیازهای آن پاسخ دهد. آزادارمکی به سخنان پزشکیان درباره ترک تهران به دلیل مشکلات زیرساختها انتقاد کرد و این اظهارات را سهلانگارانه دانست.
این استاد دانشگاه تأکید کرد که تلاشهای پزشکیان برای جذب نخبگان و مشارکت آنها در تصمیمگیریها ناکافی بوده و سیاستها به گونهای طراحی نشدهاند که امکان مشارکت واقعی وجود داشته باشد. در نهایت، آزادارمکی به این نکته اشاره کرد که عدم تحقق وفاق اجتماعی میتواند موجب سرخوردگی رأیدهندگان به پزشکیان شود.در یک وضعیت ناامیدکننده، عدم رضایت عمومی به وضوح در جامعه مشاهده میشود. این نارضایتی تنها مختص افرادی نیست که به آقای پزشکیان رأی ندادهاند، بلکه حتی کسانی که به رقیب ایشان رأی دادهاند نیز از اوضاع کنونی ناخشنود هستند. این شرایط نشاندهنده یک نظام سیاسی است که در اتخاذ تصمیمات مؤثر ناتوان یا ناکام مانده است.
حالا، جامعهای دچار بنبست است که برای حل مشکلات، به عوامل خارجی و طبیعی مانند بارش باران یا وزش باد چشم دوخته است. کاستیهایی نظیر مشکلات زیستمحیطی و اقتصادی، و همچنین انتظار برای تغییر سیاستهای بینالمللی تنها بر پیچیدگی اوضاع میافزاید.
در کنار این، شرایط اقتصادی مانند نوسان نرخ ارز، کاهش ارزش پول ملی، افزایش قیمتها و کمبود کالاها مزید بر علت شده و به افزایش نارضایتی عمومی دامن میزند. به نظر میرسد که این ناامیدی نه تنها شامل حامیان آقای پزشکیان میشود، بلکه تمامی آحاد جامعه را در بر میگیرد. بهطوریکه حتی ممکن است در انتخابات آینده، مشارکت مردم به شدت کاهش یابد.
