به گزارش خبرآنلاین، روزنامه هممیهن به بررسی وضعیت نهاد دانشگاه در کشور پرداخته و تأکید میکند که از دو دهه پیش، این نهاد به عنوان ابزاری فرعی در سیاستگذاریهای کشور به شمار آمده است. این گزارش به طرح این پرسش میپردازد که آیا رئیسجمهور میتواند نمونههایی از سیاستگذاریهای کلیدی کشور را که مبتنی بر علم و دانشگاه باشد، ارائه دهد.
در این نوشتار به عدم نقشآفرینی دانشگاهیان معتبر در مسائل مختلف از جمله اقتصاد، محیط زیست و سیاستهای اجتماعی اشاره شده است. به عنوان نمونه، نامه اخیر ۱۸۰ اقتصاددان و کنشگر اقتصادی درباره ضرورت شفافیت در بودجه، نشاندهنده نادیده گرفته شدن علم در سیاستگذاریهاست.
همچنین، یکی از معضلات مهم در دانشگاهها، سهمیههای غیرآموزشی و افزایش بیرویه ظرفیت رشتههای پزشکی عنوان شده که به مشکلات جدی دامن زده است. نحوه پذیرش اعضای هیئت علمی و دخالت ضوابط غیردانشی در مدیریت دانشگاهها استقلال نهاد علم را زیر سؤال برده است.
گذشته از این، مشکل اقتصادی و حقوق اساتید نیز بر چالشهای موجود افزوده و مهاجرت تعدادی از استادان، ظرفیت علمی کشور را کاهش داده است.
در بخش دیگری از مقاله به وضعیت دانشجویان پرداخته شده و اشاره شده که فقدان چشمانداز و امید به آینده برای آنان عمیقتر از دیگر اقشار جامعه است. احساس نادیده انگاری و برخوردهای امنیتی و انضباطی در زندگی روزمره دانشجویان، به ناامیدی آنان افزوده است.
در پایان، نویسنده از رئیسجمهور درخواست میکند که حداقل به مدت دو ساعت به مشکلات دانشجویان توجه کند، چرا که آنان به مدت یک سال و ۳۶۴ روز در برابر سخنان یکسویه مسئولان تاب آوردهاند.
