به نقل از خبرآنلاین، پژوهشگران توانستهاند به شیوههای دقیقتری برای شناسایی منشأ لرزشهای زمین دست یابند. این بررسیها به آنها این امکان را میدهد تا با اطمینان بالا تشخیص دهند که آیا یک رویداد لرزهای ناشی از زلزلههای طبیعی است یا ناشی از انفجاری زیرزمینی مثل آزمایشهای اتمی. این شناسایی بر اساس تحلیل «اثرانگشت لرزهای» هر رویداد انجام میشود، زیرا زلزله و انفجار هر یک بر روی دستگاههای لرزهنگار نشانههای خاص خود را باقی میگذارند.
اگر رویداد لرزهای در عمق ۱۰ کیلومتری یا بیشتر ثبت شود، احتمال بالایی وجود دارد که این زلزلهای طبیعی باشد. اما رویدادهای نزدیک به سطح زمین باید بر اساس شواهد دیگر بررسی شوند.
تفاوتهای اصلی که به محققان در تفکیک این دو نوع رویداد کمک میکند، به چهار عامل کلیدی بازمیگردد:
۱. **نسبت انرژی امواج P به امواج S**: این پارامتر به شرح زیر است: در یک انفجار زیرزمینی، انرژی بهطور یکنواخت از مرکز خارج میشود و موج P قوی تولید میکند، در حالی که موج S ضعیف یا عدم وجود دارد. اما در یک زلزله طبیعی، به دلیل لغزش و برش درون زمین، هر دو موج P و S بدن قدرت زیادی تولید میکنند.
۲. **عمق کانون رویداد**: انفجارهای زیرزمینی به طور معمول در عمقهای کم (کمتر از ۲ تا ۳ کیلومتر) اتفاق میافتند، در حالی که زلزلههای طبیعی در محدوده وسیعی از عمقها، تا بیش از ۷۰۰ کیلومتر، رخ میدهند.
۳. **شکل اولین موج**: انفجار زیرزمینی نیروی فشاری رو به بیرون ایجاد میکند که اولین موج P را در ایستگاههای لرزهنگاری به صورت فشاری نشان میدهد. اما در زلزلههای طبیعی، این حرکت میتواند بسته به موقعیت ایستگاه یا کششی باشد.
۴. **امواج سطحی**: زلزلههای طبیعی بهویژه کمعمق به دلیل تبدیل انرژی خود به امواج سطحی کارآمدتر هستند، در حالی که انفجارها انرژی کمتری را به این نوع امواج انتقال میدهند.
با ارزیابی این شواهد، دانشمندان میتوانند به راحتی منشأ لرزشها را تعیین کنند و به همین دلیل انجام آزمایشهای هستهای مخفی به شدت دشوار شده است.
