به گزارش خبرآنلاین، روزنامه ایران به جزئیات یک پرونده قتل که در آن دو فرزند 16 و 9 ساله، شاهد اتفاقات بودهاند، پرداخت. در پی تحقیقات اولیه، مشخص شد که مقتول چند ماه قبل به عقد موقت مردی به نام خسرو درآمده و آنها با هم زندگی میکردند. فرزندان مقتول به مأموران گفتند: «خسرو شوهر سوم مادرمان است و دیروز عصر به خانهمان آمد، اما صبح که بیدار شدیم، او در خانه نبود.»
پس از غیبت خسرو، مأموران به جستوجو برای یافتن او پرداختند تا اینکه خبری از بیمارستان ورامین رسید مبنی بر اینکه خسرو با علائم خودکشی بستری شده است. در بازجوییها، او به مأموران گفت: «شش ماه پیش با مریم آشنا شدم. او یک آرایشگر بود و از من خواست تا در راهاندازی سالن زیبایی به او کمک کنم. طی این مدت، مبلغی بالغ بر یک میلیارد و 200 میلیون تومان به او پرداخت کردم، اما هیچ نشانهای از راهاندازی کسب و کار نبود. شب حادثه وقتی بچهها خواب بودند، به خاطر مشروبات الكلی و عصبانیت، به او گفتم پولها چه شده که او به من فحاشی کرد و به همین دلیل درگیر شدیم. در کمال عصبانیت، تصمیم به خفه کردنش گرفتم و بعد از آن فرار کردم.»
پرونده پس از تکمیل تحقیقات به شعبه 13 دادگاه کیفری استان تهران ارسال شد و اولیای دم درخواست قصاص کردند. هردوی متهم و وکیلش مدعی شدند که جنایت به دلیل جنون رخ داده و خواستار ارجاع به کمیسیون پزشکی قانونی شدند. در پی این درخواست، متهم به بررسی پزشکی قانونی معرفی گردید اما جنون او رد شد.
در دومین جلسه دادگاه، اولیای دم دوباره درخواست قصاص کردند. متهم در برابر قاضی تاکید کرد که همسرش را دوست داشته، اما به خاطر نام فردی که از او صحبت شده بود، عصبانی شد. اولیای دم به این اظهارات اعتراض کرده و از متهم سؤال کردند که چرا دست و پای مقتول را بسته بود. متهم در پاسخ به این سؤال گفت که از ترس واکنش مقتول بعد از قتل، این کار را انجام داده است.
وکیل متهم نیز دفاعیاتش را مطرح کرد و گفت: «اگر موکلم جنون نداشت، خودزنی نمیکرد.» در پایان جلسه، قضات برای صدور رأی به مشورت پرداختند.
