به گزارش خبرآنلاین و به نقل از دیجیاتو، در دو دهه اخیر چین به دنبال تثبیت موقعیت خود به عنوان قدرت اصلی فضایی قرن حاضر بوده است. این کشور چندی پیش با پرتاب موفق یک ماهواره با استفاده از پرتابگری مجهز به سوخت متان، به اولین کشور دارای این فناوری تبدیل شد. با این حال، چین هماکنون تنها ۲۵ درصد از بازار جهانی پرتابهای فضایی را در اختیار دارد، در حالی که آمریکا با سهم ۶۰ درصدی در این بازار پیشتاز است.
این برتری آمریکا عمدتاً به خاطر توسعه موشکهای قابل استفاده مجدد و سنگین توسط شرکت اسپیسایکس حاصل شده است. اکنون چین به دنبال دو هدف عمده است: اول، تسلط بر بازار پرتابهای تجاری و دوم، فرود فضانوردان روی ماه تا سال ۲۰۳۰. به گفته کارشناسان، چین امیدوار است با تولید نسخههای بومی از موشکهای فالکون ۹ و استارشیپ اسپیسایکس به این اهداف دست یابد.
راکت ZQ-3 شرکت لنداسپیس نزدیکترین پروتوتایپ به فناوری اسپیسایکس است. بدنه این راکت از فولاد ضد زنگ ساخته شده و به ازای طراحی موتورهای خوشهای و پایههای فرود، مشابه فالکون ۹ عمل میکند. ZQ-3 از ترکیب سوخت اکسیژن مایع و متان مایع بهره میبرد و هدف آن کاهش هزینهها تا ۹۰ درصد و افزایش تعداد چرخههای پرتاب به ۲۰ بار از طریق استفاده مجدد از مرحله راکت است.
آزمایشهای اخیر ZQ-3، که از ۱۸ تا ۲۰ اکتبر انجام شده، شامل تستهای کامل سوخترسانی و آتش ثابت بوده که نشاندهنده ورود این راکت به مراحل نهایی آمادهسازی برای پرواز است. پرواز نخست این راکت برای نوامبر یا دسامبر ۲۰۲۵ برنامهریزی شده است.
ZQ-3 یک پرتابگر دو مرحلهای با قابلیت پرتاب و فرود عمودی بوده و با ارتفاع ۶۶ متر و قطر هسته ۴.۵ متر، شباهت زیادی به فالکون ۹ دارد، اما از فولاد به جای آلیاژ آلومینیوم-لیتیوم و از سوخت متان به جای کروسین در مرحله اول استفاده میکند. هنوز تاریخی برای عملیاتیشدن کامل ZQ-3 اعلام نشده است، اما گفته شده که اولین تلاش برای فرود مرحله اول این موشک در سال ۲۰۲۶ انجام خواهد شد.
