به گزارش خبرآنلاین، مدل جدید هوش مصنوعی شرکت OpenAI با نام GPT-5 معرفی شده که ادعا میکند میتواند «متون پرطنین و ادبی» تولید کند. با این حال، بررسیها نشان دادهاند که این مدل در اغلب موارد، متونی میسازد که در ظاهر پیچیده و شاعرانه به نظر میرسند، اما در واقع فاقد معنا و انسجام هستند.
تحلیلهای کریستوف هایلیگ، پژوهشگر دانشگاه مونیخ، مورد توجه قرار گرفته است. او در وبلاگش به نتایج تحقیقات خود اشاره کرده که نشان میدهد GPT-5 به سادگی جملاتی تولید میکند که در نگاه اول هنرمندانه به نظر میآیند، اما بررسی دقیقتر آنها را به نثرهای بیسر و ته تبدیل کرده است.
هایلیگ به درخواست خود برای نوشتن مقدمهای به سبک افرایم کیشون، طنزپرداز معروف، اشاره کرده و پاسخ مدل را ارائه کرده است. این متن در نگاه اول، گویای سبک ادبی مرغوب است، اما در واقع و از منظر منطقی، سوالاتی در مورد ارتباط جملات مطرح میکند.
در یکی دیگر از آزمایشها، هایلیگ از این مدل خواسته تا بخشی از کتاب «آنسوی آینه» لوئیس کارول را بازنویسی کند. نتیجه تولیدی به نظر شاعرانه میآید اما فاقد هرگونه معنا است. به نظر میرسد که الگوریتم صرفاً با تقلید از شباهتهای کلامی متن اصلی، نثری بیهدف تولید کرده است.
هایلیگ در گزارش خود به ابعاد جالبی از این پدیده نیز اشاره میکند؛ از جمله اینکه متنهای دشوار و بیمعنا توجه دیگر مدلهای هوش مصنوعی را جلب میکنند. او یادآور میشود که GPT-5 میتواند حتی الگوریتمهای پیشرفتهتر را به اشتباه بیاندازد و آثارش را به عنوان ادبیات با کیفیت بالا توصیف کند.
به نظر میرسد روش آموزش GPT-5 بر این اساس بوده که مدل از خروجیهای دیگر هوشهای مصنوعی سود برده و این امر منجر به تولید متونی شده که بیشتر در نظر دیگر الگوریتمها پسندیدهاند تا انسانها. نتایج این روند یعنی اینکه مدلها در ایجاد و تحلیل نثرهای بیمعنی اما پرطمطراق، مهارت پیدا کردهاند.
این موضوع سوالاتی را در مورد آینده هوش مصنوعی و تواناییهای آن در تولید ادبیات پیش میآورد. آیا این فناوری به سمت خلق زبانی ناشناخته پیش میرود یا همچنان به تولید متونی با محتوای بیمعنا ادامه خواهد داد؟ پاسخ به این سوالات همچنان در هالهای از ابهام باقی مانده است. هایلیگ نتیجه میگیرد که در حال حاضر تنها کار ما شمارش دندانهای زبان آلمانی است؛ بدون در نظر گرفتن اینکه چه معنایی دارند.
