خبرگزاری مهر – اصفهان: جشنواره بینالمللی فیلمهای کودکان و نوجوانان در سینما ساحل اصفهان در دومین روز برگزاری خود، فضایی شاد و پر انرژی را تجربه کرد. سالن سینما مملو از جوانان بود که به امید تماشای فیلم “بچههای مردم” گرد هم آمده بودند. این رویداد تنها یک نمایش سینمایی نیست بلکه فرصتی برای شکلدهی تجربیات مشترک نسلی است که با نگاههای کودکانه خود، جهان را تفسیر میکنند.
از ساعت ۱۴ گروههای دانشآموزی به تدریج وارد سینما شدند. تعدادی از آنها لباس یکدست مدرسه به تن داشتند و برخی دیگر در پوششهای رنگی و شاد، با خوراکی در دست و تلفن همراه برای ثبت لحظات ورود خود، در حال تردد بودند. فضای پرچمها و پوسترهای رنگارنگ جشنواره، حال و هوای خاصی را به محوطه سینما داده بود.
با نزدیک شدن به زمان نمایش فیلم، سالن به سرعت پر شد و دختران در گروههای مختلف کنار یکدیگر نشسته بودند و صداهای خنده و گفتگو در فضای سالن پیچید. برخی درباره فیلمهای سال گذشته صحبت میکردند و دیگران بر داستان “بچههای مردم” حدس و گمان میزدند.
با خاموش شدن چراغها و روشن شدن پرده، سکوتی عمیق بر سالن حاکم شد. فیلم با روایتی اجتماعی و انسانی آغاز شد و تماشاگران با دقت و اشتیاق به پرده خیره شدند. داستان فیلم با شخصیتهای مختلف، بینندگان را تحت تأثیر قرار داد و احساسات متنوعی ایجاد کرد.
در میانه فیلم، هنگامی که یکی از شخصیتها از تنهایی خود صحبت کرد، سکوتی سنگین در سالن جا گرفت و تعدادی از دختران در تاریکی اشک در چشمانشان حلقه زد. اما در صحنههای شاد و طنزآمیز، خندههای موزون سالن را پر کرد و این تضاد احساسات، تجربهای مشترک برای همگان شد.
پس از تماشای فیلم، دختران در حال ترک سالن، درباره فیلم و شخصیتهای آن با یکدیگر به بحث پرداختند. یک دختر دوازدهساله ابراز کرد که فیلم تأثیر زیادی بر او گذاشته و علاقهمند به شناخت بیشتر از زندگی بچههای پرورشگاه است. دیگری که پانزده سال داشت، گفت که فیلم نشان داد انسانها میتوانند با وجود دشواریها زندگی جدیدی بسازند.
علاوه بر فیلم، خود جشنواره نیز مورد توجه دختران بود. یکی از دانشآموزان گفت که تماشای فیلم در سالن بزرگ با دوستان تجربهای متفاوت است و این جشنواره را به عنوان یک عید سینمایی توصیف کرد.**جشنواره فیلم، فرصتی برای گسترش افقهای سینمایی**
جشنواره فیلم به دانشآموزان این امکان را میدهد تا با آثار سینمایی ایرانی و خارجی آشنا شده و آگاهی خود از این هنر را افزایش دهند. یکی از حاضرین بیان کرد که همیشه منتظر برگزاری جشنواره است تا فیلمهایی را تماشا کند که احتمالاً در سینماهای معمولی به نمایش درنخواهد آمد.
**نقش حمایتی معلمان**
حضور معلمان در میان جمعیت قابل توجه است. آنان با دقت و حوصله به راهنمایی دانشآموزان میپردازند. یکی از معلمان اظهار داشت که این جشنواره تنها به عنوان یک تجربه تفریحی دیده نمیشود، بلکه فرصتی برای ارتباط دانشآموزان با هنر و فرهنگ محسوب میگردد. وی تأکید کرد که بسیاری از این دختران ممکن است برای نخستین بار یک فیلم اجتماعی را در سالن سینما تماشا کنند.
**لحظات خاطرهانگیز**
پس از پایان نمایش، فضای بیرون سینما با دوربینهای تلفن همراه پر شد. دانشآموزان با پوسترهای جشنواره عکس میگرفتند و لحظات شاد را در کنار دوستانشان ثبت میکردند. برای آنها، این حضور در جشنواره فراتر از صرفاً تماشای فیلم بود؛ آنها به ساختن خاطرهای جمعی نگرش داشتند که تا مدتها در خاطرشان باقی خواهد ماند.
**تحلیل عمیق واکنشها**
گفتوگو با گروههایی از دختران نشان داد که بسیاری از آنها فیلم را با تجربیات شخصی خود مقایسه میکردند. یکی از دختران اشاره کرد که شخصیت اصلی فیلم به او آموخت که حتی در غیاب خانواده نیز میتوان با امید زندگی کرد. دیگری نیز با مشاهده صحنههای پرورشگاه، ارزش خانوادهاش را بیشتر درک کرده است.
تماشای فیلم “بچههای مردم” در این جشنواره نهتنها یک تجربه هنری، بلکه فرصتی برای تفکر درباره مسائل اجتماعی، هویت و ارزش انسانی فراتر از تعلقات خانوادگی بود. بسیاری از دانشآموزان پس از نمایش در گروههای کوچک به بحث و تبادل نظر پرداختند، که نشاندهنده قدرت سینما بهعنوان وسیلهای برای گفتگو و آموزش غیرمستقیم است.
**جشنواره به عنوان مدرسهای غیررسمی**
این جشنواره به طور خاص برای این دانشآموزان بهعنوان یک مدرسه غیررسمی عمل کرده است؛ مدرسهای که در آن درسها از طریق تصویر و داستان منتقل میشوند. یکی از دختران اذعان داشت که از فیلم الهام گرفته که باید برای رسیدن به اهدافش تلاش کند، حتی اگر مسیر دشوار باشد.
اکران فیلم “بچههای مردم” در جشنواره امسال به وضوح نشان میدهد که این رویداد فرهنگی فراتر از یک برنامه سینمایی است. این جشنواره بهعنوان پلی میان سینما و نسل نوجوان عمل میکند و فقدان بیواسطه آنها را با صداقت و توانمندی بیان میکند. دختران حاضر در سینما نشان دادند که مخاطب کودک و نوجوان تنها تماشاگر نیستند، بلکه به طور فعال از داستانها یاد میگیرند و همذاتپنداری میکنند.
