به گزارش خبرگزاری مهر، پارک چان ووک، کارگردان کرهای آثار تحسینشدهای چون «پیرپسر»، «کنیز» و «تصمیم به ترک»، با تازهترین اثر خود، «انتخاب دیگری نیست»، به بررسی طنزآمیز و هذیانی پیچیدگیها و رقابتهای سینمای ونیز پرداخته است.
این فیلم بر اساس رمان «تبر» نوشته دونالد ای. وستلیک ساخته شده و داستان زندگی مرد میانسالی به نام مان سو را روایت میکند که پس از ۲۵ سال کار در یک شرکت کاغذسازی ناگهان اخراج میشود و عزم خود را برای پیدا کردن شغل جدید جزم میکند.
فیلمنامه این اثر توسط لی کیونگ می، دان مککلار و جاهیه لی نوشته شده و بازیگران برجستهای چون بیونگ هان و سون یجین در آن به ایفای نقش پرداختهاند. سایر بازیگران شامل پارک هی سون، لی سونگ مین و یئوم هی ران نیز در این فیلم حضور دارند.
منتقدان اذعان دارند که «انتخاب دیگری نیست» یکی از بهترین آثار جشنواره به شمار میآید و به عنوان یک کمدی خیرهکننده که عمیقاً در هرج و مرج کنترلشده غوطهور است، تحسین شده است.
در داستان فیلم، مان سو در اوج زندگیاش به سر میبرد که ناگهان همه چیز را از دست میدهد. او در صحنهای از فیلم در حالی که خانوادهاش را گرد هم آورده، با صدای آهکشی میگوید: «من همه چیز دارم»، تصویری از زندگی که به تدریج ویران میشود.
اخراج مان سو از شغفش او را به سمت بحرانی عمیق سوق میدهد. همسرش، میری، با خوشرویی مدیریت هزینهها را به عهده میگیرد و فعالیتهایی چون کلاسهای تنیس و رقص را لغو میکند. آنها مجبور به فروش خانهای میشوند که مان سو به آن بسیار وابسته است.
توانایی پارک در به تصویر کشیدن زیباییشناسی مدرن بر روی صحنه، به ویژه در فراز و نشیبهای فیلم، بار دیگر اثبات شده است. جسیکا کیانگ از ورایتی به طنز تلخ و پیچیدگیهای زندگی مان سو اشاره میکند و به موقعیت بحرانی شخصیتهای فیلم میپردازد که به خلق موقعیتهای غیرقابل پیشبینی منجر میشود.### «انتخاب دیگری نیست»؛ شاهکار جدید پارک چان-ووک
دیمون وایز، منتقد ددلاین، در بررسی فیلم «انتخاب دیگری نیست» به تحسین لی بیونگ هان، بازیگر نقش اصلی، پرداخته و او را در درخشانترین نقش خود توصیف کرده است. وایز اظهار میکند که لی در این فیلم تواناییهای خود را به عنوان یک کمدین طبیعی به نمایش درآورده و او را با هنرمندانی چون مدس میکلسن و باستر کیتون مقایسه میکند.
این منتقد همچنین اشاره میکند که هرچند فیلم در نیمه دوم کمی از جذابیت خود را از دست میدهد اما همچنان اثری سرگرمکننده و غافلگیرکننده است. به گفته او، این فیلم به پای فیلم موفق «تصمیم به ترک» نمیرسد که به طرز عجیبی از جانب آکادمی اسکار نادیده گرفته شد.
تایم اوت با اعطای ۵ ستاره از ۵ به این فیلم، آن را یک اثر سینمایی استادانه و یکی از دستاوردهای برجسته چان-ووک میداند. این منتقد خاطرنشان میکند که این اثر شامل طنزی قوی و جذاب است که باعث مطرح شدن چان-ووک به عنوان کارگردانی بینظیر میشود.
پیتر بردشاو، منتقد گاردین، به فیلم ۴ ستاره از ۵ داده و آن را هجویهای پرشور درباره وضعیت اجتماعی کشور میخواند. او بیان میکند که این فیلم ابتدا به نظر یک کمدی قتل زنجیرهای میآید اما به تدریج داستان به سمت پیچیدگیهای دیگری میرود. بردشاو همچنین به تصاویری از تخریب محیط زیست در فیلم اشاره میکند که نشاندهنده چالشهای اجتماعی معاصر است.
اودرزواچ با امتیاز B+ میگوید این فیلم به خوبی مشکلات ساختار خانواده را به تصویر کشیده و نسبت به هژمونی آمریکا و جنگهای آن با کره شمالی انتقادی است.
اسکرین اینترنشنال این فیلم را «طنز سیاه» نامیده و ایندیوایر اشاره کرده که این اثر بهطرز غمانگیزی خندهدار و هجویهای از سرمایهداری است.
کودی دریکز از «انبیپی» نیز تحسینهای خود را نثار پارک چان-ووک کرده و اعلام میکند که این فیلم روانشناسانه و خلاقانه است و بر روی نابرابری اقتصادی تمرکز دارد. او به شباهتهایی که این فیلم با «انگل» بونگ جون-هو دارد، اشاره میکند.
فیکفست نیز به جذابیتهای ترکیبی این فیلم و شیوههای خلاقانه آن اشاره کرده و استیو پاند در «د رپ» به کمدی سیاه و واقعی این فیلم میپردازد.کارگردان کرهای با نگاهی عمیق به مسئله بیکاری، به بررسی نتایج ناگوار آن پرداخته و در این راستا به بیان عبارت «انتخاب دیگری نیست» میپردازد. این عبارت که بارها در فیلم با همین نام به گوش میرسد، به نوعی نشاندهنده اجبار پارک چان ووک در ساخت فیلمهای جسورانه و پرهیجان است. وی تأکید میکند که یک کمدی سیاه تنها زمانی موفق است که به معنای واقعی کلمه هم سیاه و هم کمیک باشد؛ به عبارت دیگر، «انتخاب دیگری نیست» با صحنههای ناخوشایند و قتلهای شوخطبعانه توأم است.
فیلم با آغاز خوشایند و آرزومندانهای شروع میشود؛ شخصیت مان سو در خانهای ایدهآل، مشغول کباب کردن یک مارماهی خوشمزه است و به همراه خانوادهاش ابراز خوشحالی میکند که همه چیز را دارد. اما ناگهان با تغییرات در شرکت آمریکایی، شغل او تحت تأثیر قرار میگیرد و او دچار بیکاری میشود.
این منتقد اشاره میکند که پارک به شکلی هنرمندانه بین لحظات شاد و غمانگیز و همچنین میان خشونت و کمدی تعادل برقرار میکند. به نظر میرسد که او اعتقاد دارد هر چیز ارزشمندی مستلزم زیادهروی است، البته مشروط به اینکه کنترل اوضاع در دستانش باشد. در حالی که این فیلم به پیچیدگیهای اجتماعی کمتری نسبت به اثر «انگل» بونگ جون هو دست مییابد، اما همچنان از اعتبار و ارزشهای بالایی برخوردار است.
