به گزارش خبرگزاری مهر و به نقل از روابط عمومی انجمن سینمای جوانان ایران، در هفتمین جلسه فصل دهم پاتوق فیلمهای کوتاه، آثار متفاوتی از کارگردانان ایرانی و خارجی به نمایش درآمد. فیلمهای «زمرد» به کارگردانی مجتبی اسماعیلزاده، «کموبیش نامرئی» به کارگردانی ترانه اسماعیلیان، «کورسو» به کارگردانی علی تصدیقی، «نیچیر» به کارگردانی کیوان شمشیربیگی از ایران و فیلم «عزیزم» به کارگردانی کریستینا سانچز از کلمبیا در این برنامه به نمایش درآمد. در ادامه، امیر قادری، منتقد شناختهشده سینما، با همکاری سعید نجاتی، فیلمساز و میزبان برنامه، به بررسی و گفتوگو با کارگردانان این آثار پرداختند.
پس از اکران فیلمها، کتاب «هنر فیلم کوتاه داستانی» توسط سعید نجاتی معرفی شد. این کتاب که توسط انتشارات انجمن سینمای جوانان ایران و انتشارات آبان چاپ شده، به بررسی ۹ فیلم کلاسیک مدرن میپردازد.
امیر قادری در تحلیل فیلم «زمرد» به ویژگیهای مثبت آن اشاره کرد و گفت که کارگردان به خوبی فنی کار خود را میشناسد و توانایی تولید فیلمهای بلند و سریالها را نیز دارد. او با این حال به تمرکز زیاد بر جنبههای بصری اشاره کرد و توصیه کرد که ایده اصلی فیلم میتوانست با دقت بیشتری روایت شود. از دیدگاه قادری، نسخهای کوتاهتر از فیلم ممکن بود به اثر جذابتری منجر شود.
مجتبی اسماعیلزاده در پاسخ به نقدها، به چالشهای ساخت فیلم بعد از سالها اشاره کرد و گفت که سعی دارد در دنیای شخصی سینمای خود بماند و به ژانر ملودرام فانتزی ادامه دهد، اگرچه در سالهای اخیر توجه بیشتری به آثار اجتماعی شده است.
علی تصدیقی، کارگردان «کورسو»، به پیشینه خود در سینما اشاره کرد و به تأثیرات شخصی بر داستان فیلم پرداخت. میل او به فیلمسازی بیشتر جنبه تجویزی داشته و توضیح داد که ایده فیلم نشأتگرفته از تجربیات شخصیاش است.
امیر قادری در این بخش از جلسه به نقاط ضعف فیلمهای کوتاه اشاره کرد و تاکید کرد که ایده مرکزی باید بهطور مؤثری منتقل شود. او قوتهای فنی کارگردان «کورسو» را مورد توجه قرار داد و به برخی نقاط ضعف در پرداخت داستان اشاره کرد، از جمله اضافه بودن برخی از پلانها و عدم قانعکنندگی در به نمایش گذاشتن تصمیمات شخصیت اصلی.### بررسی مجوز فیلم و نقد آثار سینمایی در یک نشست
در یک جلسه نقد و بررسی، صدور مجوز برای فیلمی با مخاطب خاص به عنوان امری قابل توجیه مطرح شد. کارشناسان بر این باورند که اگر فیلم به درستی به نمایش گذاشته شود، میتواند در حوزه خود تأثیرگذار باشد.
در این نشست، سعید نجاتی به عنوان میزبان اظهار داشت که اگر محور فیلم بر تعامل مستقیم شخصیت با مادر و پاسخهای پزشک متمرکز میشد، بخشهای پرسهزنی کمتر و تأثیر آن بیشتر میشد. او همچنین با اشاره به توضیحات کارگردان، به این نکته پرداخت که برخی پلانها که در ابتدا بیهدف به نظر میرسیدند، پس از توضیحات معنا یافتند، اما باید این معنا به طور طبیعی در دل روایت حس شود.
کارگردانان فیلمهای «نیچیر» و «کموبیش نامرئی» در این جلسه غایب بودند.
#### «نیچیر» و خلاقیت در روایت
امیر قادری، منتقد سینما، در ارزیابی فیلم کوتاه «نیچیر» به تأثیر آن از سینمای کوتاه کلاسیک ایران، به ویژه آثار ابراهیم گلستان، اشاره کرد. به گفته او، این فیلم ضمن بهرهمندی از چنین پیشینهای، خلاقیت خاصی را در شیوه روایت خود به نمایش گذاشته است. استفاده از دیوارنوشتهها به عنوان رویکردی جذاب در داستانگویی مورد تأکید قادری قرار گرفت. او همچنین کیفیت فنی شامل کارگردانی و نورپردازی را قابل قبول توصیف کرد و ایده اصلی فیلم را که تاریخ روایتگری بشر را بازخوانی میکند، از نقاط قوت آن دانست.
#### «کموبیش نامرئی» و نیاز به تأکید بیشتر
در بررسی فیلم «کموبیش نامرئی»، قادری اعلام کرد که این اثر تأثیر زیادی بر او گذاشته است. با وجود کیفیت بالای برخی دیگر از فیلمها، او به مشکلات مرتبط با استفاده مناسب از زبان سینما در روایت اشاره کرد و بر این باور بود که اگر ایده اصلی فیلم به درستی تصویر میشد، اثرگذاری بیشتری خواهد داشت. همچنین انتخاب بازیگران در این فیلم به عنوان نقطه قوت آن معرفی شد.
سعید نجاتی نیز به ساختار یکدستی که به آن بریکینگ گفته میشود اشاره کرد و افزود که ممکن است طراحی مجدد خط فرعی قصه، به بهبود ارتباط آن با درونمایه اصلی کمک کند.
#### نقد فیلم «عزیزم»
سعید نجاتی همچنین به نقد فیلم کلمبیایی «عزیزم» پرداخت و بر سبک روایت آن تأکید کرد. او بیان داشت که این نوع قصهگویی در سینمای کوتاه رایج است و پیامی ملموس و بدون اغراق را منتقل میکند. او ارتباطات خانوادگی را به شکل صادقانهای در این فیلم به نمایش گذاشته است.
امیر قادری نیز به جنبههای فنی و بصری «عزیزم» اشاره کرده و اظهار داشت که کارگردان با استفاده مناسب از فضا و عمق میدان، توانسته هر صحنه را چندلایه و معنادار کند. این توانایی، بر اساس نگاهی حرفهای به داستانگویی حاصل شده است و فیلم از بسیاری از آثار مشابه در سینمای کوتاه ایران جلوتر عمل کرده است.
