به گزارش خبرگزاری، اثر «تابستان همانسال» از نویسنده مرحوم ناصر تقوایی شامل هشت داستان به هم پیوسته است که در عین کمحجمی، بار معنایی عمیق و صحنههای زیرپوستی بیصدا دارد. در این داستانها، جنوب تنها بستر جغرافیایی نیست، بلکه خود به شخصیتی حیاتی و تقدیرسازی در روایت تبدیل شده است. دعوت از **علی مسعودینیا**، نویسنده و منتقد ادبی، برای بررسی جزئیات این اثر، فرصتی بود تا ابعاد پنهان این کتاب که همچنان در حالت توقیف به سر میبرد، مورد بحث قرار گیرد.
مسعودینیا در بخشی از این گفتوگو به وضعیت اجتماعی و تاریخی داستانهای تقوایی اشاره کرد و عنوان کرد که حوادث روایت شده در این مجموعه به دوران گذار از نظام اربابراعیتی به صنعتیشدن و رشد طبقه کارگری مرتبط است. او به این موضوع پرداخت که آیا میتوان این داستانها را در زمره ادبیات کارگری قلمداد کرد؛ به ویژه اینکه کارگران از دهه بیست به داستانها وارد شدهاند و نمونههایی نظیر «روز سیاه کارگر» اثر احمدعلی خداداده به این دسته تعلق دارد.
او همچنین با اشاره به مفاهیم مارکسیستی و رئالیسم سوسیالیستی اعلام کرد که بین این نظریهها و داستانهای ناصر تقوایی کمتر قرابتی مشاهده میشود. با این حال تاکید کرد که داستانهای تقوایی بهدور از جنبههای سیاسی به نئورئالیسم ایتالیایی نزدیکتر هستند. این نئورئالیسم در سینما از جمله در آثار ویتوریو دسیکا قابل مشاهده است و در ادبیات نیز در نمونههای کمتری دیده میشود.
مسعودینیا بر اهمیت این نکته که تقوایی در آثارش از داستانهای سفارشی پرهیز کرده، تاکید کرد و بر این باور است که داستانها برای این نویسنده رسانهای جهت انعکاس شعارها و آرمانها نبوده است.
متن کامل این گفتوگو برای علاقمندان در دسترس است.
