**بازنگری بر زندگی و آثار علی حاتمی، کارگردان برجسته سینمای ایران**
به گزارش پایگاه خبری موزه سینمای ایران، علی حاتمی یکی از چهرههای برجسته در عرصه هنر سینما بهشمار میرود که تأثیر عمیقی بر سینمای ایرانی گذاشت. این کارگردان با آثار خاص خود که به مولفههای فرهنگی و ملی وابسته بودند، محبوبیت زیادی کسب کرد.
احمد طالبینژاد، نویسنده و منتقد سینما، در این زمینه بیان کرد: «ایرانیبودن» یکی از ویژگیهای کلیدی حاتمی است که در تفکر او ریشه دارد. او به فرهنگ و تاریخ ایران آگاهی داشت و با نگاهی مثبت به گذشته مینگریست. تسلط وی بر ادبیات، او را به عنوان یک هنرمند بینظیر مطرح کرده بود. همچنین لقب «سعدی سینما» که نخستین بار توسط جمشید مشایخی درباره او به کار رفت، بیانگر این مقام والای اوست.
حاتمی به فرهنگ اسلامی نیز توجه ویژهای داشت و دیدگاههای او درباره مرگ بازتابی از این فرهنگ بود. در یک مصاحبه در سال ۷۴، او به زیبایی مرگ در آثارش پرداخته و تأکید کرد که نشان دادن مرگ شخصیتهای بزرگ عمیقتر از روایت زندگی آنهاست. او تأکید کرد که فرهنگ اسلامی مرگ را بهصورت دلپذیر و قابلپذیرشی به نمایش گذاشته است.
این کارگردان در آثارش از «بسمالله الرحمن الرحیم» بهعنوان آغازینترین جمله استفاده کرد و این نشاندهنده اعتقادات مذهبی او بود. عزتاله انتظامی نیز در مراسم بزرگداشت حاتمی در سال ۸۰ به همین موضوع اشاره کرده و اعتقادات درونی او را مورد تحسین قرار داد.
احمد بخشی، دستیار حاتمی، در مصاحبهای به ذکر این نکته پرداخت که علی همیشه فیلمنامههایش را با عبارت «هوالعلیم» آغاز میکرد و این نشان از دیانت او دارد.
حاتمی در آرزویی غیرمحقق، خواستار ساخت فیلمی درباره شخصیت بدون نقطه ضعف حضرت رسول (ص) شد و ابراز امیدواری کرد که این توفیق پیش از مرگش نصیبش شود. یکی از فیلمنامههایی که او به نگارش درآورد، «آخرین پیامبر» نام داشت که به سفارش مرکز پژوهش کاربردی سینمای ایران نوشته شد و هدف او ایجاد یک اثر با شکوه برای جذب تماشاگران گسترده بود.علی حاتمی، کارگردان و فیلمنامهنویس شناختهشده، فیلمنامهای به نام «آخرین پیامبر» را بر اساس کتابهای «زینالعابدین رهنما» ایجاد کرد. این فیلمنامه به نتیجه نرسید و سناریوی قبلی رد شد، اما حاتمی با تغییراتی جدید، سناریو را به رهنما بازگرداند. دادگو، تهیهکننده و دوست نزدیک حاتمی، تأکید کرد که «آخرین پیامبر» یکی از معدود فیلمنامههایی است که حاتمی به طور کامل نوشته و آن را با دقت و پژوهشهای عمیق آماده کرده است. حاتمی به خوبی با روحیات خود و با وضو به نوشتن مشغول میشد و حتی از مشاورههای مقامات مذهبی به منظور اطمینان از صحت روایات استفاده کرده بود.
حاتمی در آخرین ماههای عمر خود در گفتوگویی ابراز امیدواری کرده بود که فیلمی درباره پیامبر اسلام (ص) بسازد، اما چهار ماه بعد، در 14 آذرماه 75 درگذشت. این پروژه هواداران زیادی داشت و پس از سریال «هزاردستان»، تنها کاری بود که دوست داشت در آن بازی کند.
این فیلمنامه، به دلیل محتوای تأملبرانگیز و تاریخی خود، مورد تایید مراجع قم قرار گرفته و به عنوان یک پروژه عظیم در نظر گرفته شده است.
