به گزارش خبرآنلاین، روزنامه هممیهن در تحلیلی نوشت: ارزشگذاری یک ارز خارجی معادل ۱۲۰۰۰۰۰ ریال برای بسیاری آزاردهنده است و نیاز به حذف ۴ یا ۵ صفر احساس میشود. اما برای تحقق این امر، باید به چند نکته و شرط اساسی توجه شود.
نخست این که، این تغییر صرفاً به عنوان یک راهکار برای تسهیل امور اقتصادی و حسابداری تلقی میشود و به طور معمول تأثیر ملموسی بر بهبود وضعیت اقتصادی نخواهد داشت. تغییرات روانی قیمتها تأثیر عمدهای بر نگرش عمومی دارند. به عنوان مثال، اگر قیمت نان از ۵۰۰ تومان به ۱۰هزار تومان افزایش یابد، مردم شدت گرانی را کاملاً حس خواهند کرد، حتی اگر درآمدشان به نسبت افزایش یافته باشد.
در واقع، ممکن است در این مدت حقوقها نسبت به تورم افزایش کمتری را تجربه کرده باشند. اگرچه کاهش مبلغ حقوقها به ۳۰۰۰ تومان و نان به ۱ تومان به نظر ساده میرسد، اما در عمل، برای مصرفکنندگان و تولیدکنندگان جز تسهیل محاسبات مفهومی نخواهد داشت.
از طرفی، اگر قرار بر حذف صفرها باشد، نباید سیاستهای اقتصادی به گونهای طراحی شوند که منجر به افزایش دوباره تورم گردند؛ چرا که این امر میتواند آرامش روانی جامعه را به هم بریزد.
گام نخست در راستای کاهش هزینهها باید برداشته شود. متأسفانه، هزینهها در حال افزایش است بدون اینکه درآمدهای دولت نیز به موازات آن رشد داشته باشد. مصوبات مجلس نیز عموماً هزینهزا و تورمزا هستند و کمتر مواردی دیده میشود که به کاهش هزینههای بیخاصیت توجه شود. در چنین شرایطی، امید به کنترل تورم دشوار است.
علاوه بر این، اجرای چنین سیاستی نیازمند ثبات اقتصادی، پولی و سیاسی است. در شرایط ناپایداری ارزی و یا وجود تنشهای سیاسی، اجرای این سیاستها ممکن نخواهد بود.
حذف صفر از پول ملی تنها جزئی از یک بسته سیاستی برای تثبیت اقتصادی است و به تنهایی نمیتواند مشکلات اقتصادی را حل کند. تجربیات ناموفق کشورهایی نظیر ونزوئلا و زیمبابوه باید با مثالهای موفقی چون ترکیه و برزیل مقایسه شود و از آنها درس گرفته شود.
در نهایت، حذف صفر باید بخشی از یک استراتژی جامع پولی و مالی باشد که هدف آن تثبیت و آرامش اقتصادی است، و به خودی خود هدف نخواهد بود.
