به گزارش خبرگزاری، در پاییز سال ۱۳۵۰، فرامرز جودت، خبرنگار مجله «سپید و سیاه»، فرصت گفتوگویی با پرویز تناولی، نقاش و مجسمهساز ۳۴ ساله، را پیدا کرد. تناولی بهدلیل ساخت درهای سنگین آرامگاه رضاشاه دوباره مورد توجه قرار گرفته بود. او در این زمان در کوران جنبوجوش فکری مکتب سقاخانه قرار داشت و از توجه به شهرت و تکرار مضامین گریزان بود. در کارگاهش میان فلز، خط و افسانه به جستوجو پرداخته و مفهوم جدیدی از «هیچ» را خلق کرده بود که به امضای کارش تبدیل شده بود. او در این مصاحبه به آخرین تجاربش درباره «هیچ»، قفس، قفل و فرهاد اشاره کرد و به انتقادات احمد شاملو و رضا براهنی نیز پاسخ داد. بخشهایی از این گفتوگو در تاریخ ۱۲ آبان ۱۳۵۰ در مجله «سپید و سیاه» منتشر شد.
در پاسخ به سوالی درباره احتمال گرایش به سایر هنرهای تجسمی، تناولی گفت که تمامی مضامین معصوم در مجسمهسازی ایران را دوست دارد و ارتباط میان آنها برایش بسیار نزدیک است. او تأکید کرد که ساخت «هیچ» را در حال حاضر دنبال میکند و این آثار نخستین بار بهصورت یک نمایشگاه به نمایش گذاشته خواهد شد.
او با اشاره به کارهایش افزود که در آمریکا به خواست یک دانشگاه، یک «هیچ» چهار متری از استیل ساخته و این بزرگترین «هیچ» تولید شده است. تناولی توضیح داد که در پی ارتباط عمیق «هیچ» با وجود انسانی است و فهمیده که ابعاد «هیچ» زیبایی خاصی دارد که آن را همتراز با هنر یونان و رنسانس ایتالیا میکند.
او بیان کرد که «هیچ» تمامی ویژگیهایی را که انسان را تعریف میکند، دارد و جالب است که همه از مفهوم «هیچ» استقبال کردهاند و جوانان با خوشحالی در پروژه ساخت آن شرکت کردند. تناولی در بخشی دیگر از گفتگو به شیفتگیاش نسبت به شعر آفتابه اشاره کرد و گفت که در ایران تنها تبعیض نژادی در مورد آفتابه وجود دارد که برخی به آن بیجهت کینهتوزی میکنند.
در پاسخ به سوالی درباره فراموشی سمبلهای قبلیاش، او تصریح کرد که تمامی مضامین پیشینش به یکدیگر مربوط هستند و از ساخت «هیچ»، قفس، قفل و مجسمههایی از فرهاد هیچ تفاوتی نمیبیند.### زندگی و هنر: نگاهی به آثار پرویز تناولی
پرویز تناولی، هنرمند مجسمهساز و شاعر، به تازگی درباره تأثیر شعر در زندگی و آثارش صحبت کرده است. او اعتقاد دارد که زندگیاش به صورت پیوسته با شعر در ارتباط است و مجسمههایی که میسازد، تجلی این ارتباط عمیق است. وی در این زمینه اشاره کرد که برخی شخصیتها مانند فرهاد کوهکن، به نوعی به شعر نزدیک هستند و از این رو، تناولی عشق خاصی به شعر آفتابه پیدا کرده است.
این هنرمند خبر داده که مجسمهای از فرهاد کوهکن در آیندهای نزدیک در یکی از شهرهای ایران نصب خواهد شد. این مجسمه به طول سه متر طراحی شده و به گفته وی، به یاد فرهاد، این هنرمند بزرگ ایران، ساخته میشود.
تناولی همچنین درباره شعر و آثارش اظهارنظر کرد و گفت که هنگامی که صحبت از فرهاد به میان میآید، درک عمیقی از شعر و مجسمهسازی به دست میآید. او معتقد است که آثار فرهاد باید حس شوند، حتی اگر ما آنها را نخوانیم یا نبینیم.
در ادامه، پرویز تناولی به فعالیتهای جدیدش در زمینه جواهرسازی اشاره کرد و اظهار داشت که در حال ساخت جواهراتی ساده و ارزانقیمت است که با روحیه و احساس او از دوران گذشته مرتبط است. او این جواهرات را به مثابه مجسمههای کوچک میبیند و میگوید که در فرآیند ساخت، از تکنیکهای خود استفاده میکند.
در مورد نظرات اخیر احمد شاملو و براهنی درباره هنر معاصر ایران، تناولی بیان کرد که این هنرمندان همچنان در حال شترسواری هستند و به اختلافاتی در مواضع خود اشاره میکند. او استدلال کرد که شاعران باید بر کار خود متمرکز باشند و از دخالت در حوزههای دیگر خودداری کنند تا اعتبارشان حفظ شود.
تناولی در پایان خاطرنشان کرد که نویسندگان و شاعران معاصر نتوانستهاند همچنان به عظمت سنت شعری ایران نزدیک شوند و بیان نظرات مربوط به دیگر هنرمندان، از نظر او، غیرضروری است.عنوان: انتقادات پرویز تناولی از وضعیت هنری معاصر
پرویز تناولی، هنرمند مجسمهساز، در سخنانی درباره وضعیت فرهنگی و هنری کشور، به انتقاد از شاملو و براهنی پرداخت. او به تشریح عدم توانایی این شاعران در درک فضای هنری معاصر پرداخت و گفت که آنها همچنان به شیوهای قدیمی فکر میکنند، در حالی که در دنیای امروز بهویژه در تهران زندگی میکنند.
تناولی تصریح کرد که شاعران یاد شده، با وجود زندگی در شهری شلوغ و آشفته، هنوز تحت تأثیر طبیعت و فضایی متفاوت شعر میسرایند. وی افزود که از بین هنرمندان، مجسمهسازان و نقاشان را به شاعرانی که به گفته او، تنها کلمات زیبا را به نمایش میگذارند، ترجیح میدهد. او به بیکاری بسیاری از هنرمندان اشاره کرد و خواستار تأسیس قهوهخانهای برای آنها شد تا بتوانند در آنجا گرد هم آیند و فرصتهایی برای عرضه آثار خود پیدا کنند.
تناولی در پایان بیان کرد که اگر فرهاد کوهکن وجود نداشت، او نیز به سمت مجسمهسازی نمیرفت و ممکن بود امروز در دنیای تجارت فعالیت کند.
