ناصرالدینشاه قاجار در یادداشتهای خود از سفر به کاظمین در تاریخ سوم رمضان سال ۱۲۸۷ هجری قمری یاد میکند. او در این روز با توجه به برودت هوا و ابرهای آسمان، اقدام به سفر با قایق به سمت حرم کرد. پس از تأخیر در سوار شدن، وی و همراهانش به سمت کشتی بخار رفتند. در آنجا، کشیشهای ارمنی و خاخامهای یهودی برای خیر مقدم به او حاضر شده بودند، که این امر باعث تأخیر در حرکت کشتی شد.
شاهرخی از بزرگان و وقایعی که در این سفر حاضر بودند شامل علیرضاخان، میرزا علیخان و دیگر شخصیتها بودند. ناهار در کشتی صرف شد و آنان به سمت باغ فرجات حرکت کردند، جایی که به نظر میرسید از نظر امکانات چندان مناسب نبوده و به علت وضعیت خراب آن، بازدید از آن زیاد جالب نبود.
در مسیر، نخلستانها و آبادانیهای اطراف دجله مشهود بود و شاه به یادگیری دو سدی که برای جلوگیری از طغیان آب ساخته شده بود، اشاره کرد. پس از بازگشت به کشتی و صرف میوه، وی شب را در نزدیکی کاظمین و در مکانی که چندان راحت نبود، گذرانید.
