به گزارش خبرگزاری، ناصرالدینشاه قاجار در خاطرات خود که به تاریخ دوشنبه ۴ رمضان ۱۲۸۷ (۷ آذر ۱۲۴۹) ثبت شده، از سفر به منزل خِر در نزدیکی کربلا خبر داده است. وی صبح به زیارت مشرف شده و با پوشیدن لباس سرداری و سوار بر اسب، به زیارت رفت. شاه قاجار از تنگی کوچهها و گرد و خاک ناشی از آن یاد کرده و پس از زیارت، در ایوان ایستاده و با علما و شخصیتهای برجسته کاظمین ملاقات کرده است.
در این دیدار، آقا سیدصادق علمای کاظمین را معرفی کرد و ناصرالدینشاه به برخی از شخصیتهای مذهبی مانند شیخالشریعه قاجار و شیخ محمد برادر شیخ عبدالحسین اشاره میکند. همچنین، مشیرالدوله از طرف خود انعاماتی را برای فقرا و نیازمندان فراهم کرده بود که به وسیله آقا سیدصادق و شیخ محمد حسن یس عرب توزیع شد.
وی فهرستی از علما و خدام را نیز ارائه کرد که شامل نهادهای مذهبی و شخصیتهایی مانند شیخ حسن شوشتری و آقا میرزا اسمعیل پیشنماز بود. ناصرالدینشاه پس از این مراسم، سوار کالسکه شده و به سمت آثار تاریخی قصر نمرود، معروف به اگرگوف، آغاز کرد. در این مسیر، گروهی از سوارهها مرخص شدند و شاه به همراه گروهی کوچک به سفر ادامه داد.
این سفر به ناهار در صحرا منجر شد و وی از قبیله بنی تمیم یاد کرد که در اطراف حضور داشتند. رونمایی از سفر با مشاهده گربهای در چادر عربی آغاز شد و پس از ناهار، مسیر ادامه یافت. به صندوقهای طغیانی و مشکلات جادهای اشاره شده و شاهد حضور شغالها و قافلههایی که از حلب آمده بودند، بود.
وی در نهایت به اوج اگرگوف رسید، ساختمانی به عظمت کوه که از خشت خام تهیه شده و در آن زمان نیز ویرانه شده بود. شاه قاجار در سایه این بنای تاریخی نماز گزارده و در کنار معاریف روحانی و عربها به بحث و گفتگو پرداخت. زنهای عرب نیز در این میان به رقص و شادی پرداختند که نشان از فرهنگ بومی آن منطقه داشت.در یک گزارش جدید، به توصیف یک سفر گروهی به یک مکان تاریخی پرداخته شده است. این سفر شامل زنان محلی است که در جمعی دور هم به رقص و خواندن تصنیف مشغول بودند و جملات خاصی همچون “یااُمّا” را در پایان آوردهاند.
در ادامه، گزارش به دو گنبد که به سمت شمال و مغرب قابل مشاهده بود، اشاره میکند. زنان عرب عنوان کردهاند که این گنبدها متعلق به امامزادهها هستند که یکی به نام صالحین و دیگری ابراهیمابنعلی شناخته میشود. گروه در حالی که سه ساعت به غروب مانده بود، سوار بر کالسکه به سمت منزل حرکت کردند، اما با چالش عدم آشنایی به مسیر مواجه شدند و به علت فاصله حدود سه فرسنگ و نیم از مقصد خود نگران شدند.
سپس گزارشی از سفر به سمت خِر، که واقعاً در کنار دجله بغداد است، ارائه شد. اعضای گروه از کالسکه پیاده شده و بر اسب سوار شدند تا از مسیرهای دشوار عبور کنند. در طول مسیر، با مشاهده دراجها و حیوانات دیگری چون گربهزار و شغال، به دقت به اطراف نگاه کردند، اما زمان به سرعت سپری میشد و نگران یافتن اردو بودند. ساری اصلان و سایر سوارها مأموریت یافتند تا به جستوجو بپردازند.
در نهایت پس از مدتها جستوجو و نگرانی، اردو پیدا شد و گروه موفق شد پس از یک روز خستهکننده به استراحت بپردازد. گزارشی از مسیرهای مختلف به سوی خِر و آبادیهای مختلف آن منطقه نیز به تفصیل مطرح شد.
علاوه بر این، اطلاعاتی درباره موقعیت جغرافیایی و بناهای تاریخی مانند مسجد براسا و مقبرههای تاریخی نیز ارائه گردید. در ادامه، به برخی ناهنجاریهای اجتماعی در بغداد از جمله فعالیتهای مشکوک شبانه اشاره شد و وضعیت سلامت حکیمالممالک نیز مورد بررسی قرار گرفت.
این اطلاعات برگرفته از خاطرات ناصرالدینشاه قاجار به تاریخ ربیعالاول ۱۲۸۷ تا شوال ۱۲۸۸ هجری قمری است و از منابع معتبر تاریخی به شمار میرود.
