تماس با ما

نخستین سالگرد بازگشت جزایر سه‌گانه به خاک ایران، ۵۴ سال پیش اتفاق افتاد. در این روز تاریخی، مردم ایران با برگزاری جشن و شادی در خیابان‌ها، این رویداد مهم را گرامی داشتند.

نخستین سالگرد بازگشت جزایر سه‌گانه به خاک ایران، ۵۴ سال پیش اتفاق افتاد. در این روز تاریخی، مردم ایران با برگزاری جشن و شادی در خیابان‌ها، این رویداد مهم را گرامی داشتند.

**ساعت شش و پانزده دقیقه صبح روز سه‌شنبه، نهم آذر ۱۳۵۰، نیروهای مسلح ارتش ایران در جزایر تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی مستقر شدند. ساعت شش و پنجاه دقیقه پرچم ایران بر بالای قله کوه حلوا در جزیره ابوموسی به اهتزاز درآمد. با این اقدام، جزایر درون خلیج‌فارس از جمله قشم، بندر لنگه، هرمز و دیگر نقاط سوق‌الجیشی به همراه جزایر تنب و ابوموسی تحت کنترل ایران قرار گرفت و نزدیک به هشتاد سال سلطه استعمار انگلستان بر این مناطق به پایان رسید.**

**با این حال، ورود نیروهای ایرانی به جزیره تنب بزرگ با چالش‌هایی مواجه شد. به دلیل تحرکاتی از طرف رأس‌الخیمه و عراق، که به گزارش یک خبرنگار در صحنه، اقدام به وارد کردن اسلحه از طریق بسته‌های خرما کرده بودند، پلیس محلی به سمت نیروهای ایران تیراندازی کرد. این حمله منجر به شهادت ناوسروان رضا سوزنچی کاشانی و چند نفر دیگر شد و یک نفر نیز زخمی گردید. همچنین در این درگیری، یک نفر از ساکنین محلی نیز به اشتباه جان خود را از دست داد.**

**پس از این رویداد، هویدا، نخست‌وزیر وقت، در مجلس شورای ملی حاضر شد و طی یک جلسه پرشور، خبر بازگشت جزایر تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی را به ایران اعلام کرد. وی در این جلسه که با استقبال و ابراز خوشحالی نمایندگان همراه بود، گزارشی از روند حل اختلافات ایران و انگلستان ارائه داد.**

**به دنبال این تحولات، ستاد بزرگ ارتشتاران نیز در اعلامیه‌ای موضع خود را توضیح داد. آنان اعلام کردند که نیروهای دریایی ایران طبق توافقات قبلی با شیوخ شارجه و رأس‌الخیمه به این جزایر وارد شدند. در جزیره ابوموسی، حاکم شارجه به استقبال نیروهای ایرانی رفت و به آنان خوش‌آمد گفت.**

**این در حالی بود که در جزیره تنب بزرگ، تیراندازی پلیس محلی منجر به تنش‌های بیشتری شد و تعدادی از نیروهای ایران و پلیس محلی جان خود را از دست دادند. اما با این حال، فرمانده یگان نوید داد که با مردم جزیره با احترام برخورد خواهد شد و آنان نیز برای سلامتی شاهنشاه آریامهر دعا کردند.**### شادی و جشن در ایران

با اعلام خبر استقرار نیروهای ارتش ایران در جزایر تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی پس از بیش از هفتاد سال، روز چهارشنبه دهم آذر ۱۳۵۰، خیابان‌های شهرهای مختلف ایران به صحنه جشن و شادی تبدیل شد. در کنار برگزاری مراسم مردمی، بسیاری از ساختمان‌های دولتی و مراکز عمومی با چراغانی و تزئینات آراسته شدند.

در بازار تهران، برخی کسبه با پخش شیرینی این رخداد را جشن گرفتند. در همان روز، نمایندگان اصناف تهران در شورای عالی اصناف گرد هم آمدند و حمایت خود را از اقدام دولت و ارتش اعلام کردند و برنامه‌های چراغانی و نصب پرچم‌ها را در سطح پایتخت هماهنگ کردند.

این شادی‌ها به خانه‌های مردم هم کشیده شد؛ شامگاه چهارشنبه چراغ‌های منازل تا صبح روشن ماند و خودروها نیز با چراغ روشن در شهر تردد می‌کردند. گروه‌هایی از کارگران و اصناف نیز گردهمایی‌هایی را در خانه کارگر برپا کردند.

در شیراز، علاوه بر تجمع دانشجویان در دانشگاه، هفته‌ای را به چراغانی شهر اختصاص دادند و گروه‌های موسیقی در میدان‌های عمومی به اجرا پرداختند. همچنین در یزد، به گزارش روزنامه اطلاعات، ساختمان‌ها تزئین و تجمعات بزرگی با حضور اقشار مختلف مردم برگزار شد.

در دیگر شهرها از جمله بیجار، آذربایجان شرقی، اصفهان و مشهد نیز مراسم جشن و تجمع‌های مردمی برگزار شد.

### تشییع جنازه جانباختگان

روز پنجشنبه یازدهم آذر، مراسم تشییع پیکر جانباختگان حادثه نهم آذر با حضور نخست‌وزیر، اعضای کابینه و نمایندگان مجلس در تهران برگزار شد. این مراسم از محل مدرسه عالی سپهسالار آغاز و با همراهی گسترده مردم انجام شد.

### واکنش کشورهای عربی

در پی استقرار نیروهای ایران در جزایر، برخی کشورهای عربی نظیر عراق و کویت واکنش نشان دادند. عراق اعلام کرد که روابط خود را با ایران و بریتانیا قطع می‌کند و در مقابل ایران نیز روابط سیاسی خود را با عراق متوقف کرد. عراق درخواست برگزاری جلسه شورای امنیت سازمان ملل را برای بررسی این موضوع ارائه کرد.

تظاهراتی نیز در رأس‌الخیمه به دلیل این اقدام ایران برگزار شد که به حمله به دو شعبه بانک و یک نانوایی منجر گردید. کشورهای دیگر عربی مانند الجزایر، عربستان سعودی و جبهه خلق برای آزادی فلسطین نیز نسبت به این رویداد موضع‌گیری کردند. واکنش‌ها در این زمینه ادامه داشت.

این رویدادها نشان‌دهنده تنش‌ها و تحولات سیاسی در منطقه است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *