**ایران درودی: هنرمند چهلساله ایرانی که به فراتر از مرزها درخشید**
به گزارش خبردونی، ایران درودی، نقاش و فیلمساز ایرانی، در گفتوگویی با روزنامه کیهان در آذر ۱۳۵۵، درباره تجربیات چهل ساله خود بهعنوان هنرمند سخن گفت. وی که در نیمه دهه پنجاه خورشیدی به شهرتی بینالمللی دست یافته بود، به بررسی چالشهای تحسین و قضاوت نسبت به هنر و هویت ایرانی پرداخت.
درودی تا سال ۱۳۵۵ نُه نمایشگاه انفرادی و نُه نمایشگاه گروهی در سایر کشورها برگزار کرده بود. او توضیح داد که برای پذیرش در نگارخانههای معتبر جهان، نیاز به زمان و تلاش زیادی است و بهعنوان نمونه از هجده سال انتظار خود برای نمایش آثارش در نگارخانه «دِوان» یاد کرد. او همچنین از استقبال فوقالعاده نمایشگاهش در موزه هنرهای زیبای مکزیک گفت که باعث گردید ۴۳ روزنامه به معرفی کارهای او بپردازند و منتقدان بزرگ مکزیک او را «قهرمان یگانه» بنامند.
در پاسخ به سؤال درباره ارتباطش با «توده مردم»، درودی اظهار داشت که هر فردی به فراخور نقش و شرایط خود سهمی در ایجاد جامعه دارد و انتقاد به تصویر هنرمند در برج عاج را نادرست دانست. او ملاحظات تلخی از دوران کودکی و نوجوانی خود در مشهد مذهبی را بیان کرد و به این نکته اشاره کرد که او این تلخیها را در آثارش تلطیف میکند.
این هنرمند در خصوص غیبت انسان در تابلوهایش توضیح داد که حضور او را «حسی» میبیند، نه عینی، و به این باور است که انسان باید در قالب شکل مشخصی محبوس نماند. علاوه بر این، نور در آثار او نقش بنیادی دارد و در تقابلهای موجود در نقاشیهایش، نمادهای زندگی و مرگ را به تصویر میکشد.
درودی خود را هنرمندی میداند که از واقعیت به تخیل میرسد و تأکید کرد که روحیه خلاقش در همه تابلوهایش نمایان است. او همچنین از فعالیتهایش در زمینه تدریس، فیلمسازی و برگزاری نمایشگاههای گروهی یاد کرد، گرچه برخی او را به اشرافی بودن متهم کردهاند.
وی با تأکید بر اینکه تنها در تهران میتواند به خلق آثار خود بپردازد، افزود که آثارش در خارج از ایران بهتر فهمیده و خریداری میشوند. در نهایت، درودی سالانه حدود چهل تابلو خلق میکند و هدفش ورود به بازار جهانی هنر و نامآوری در این عرصه است.
متن کامل این گفتوگو در دسترس قرار دارد.
