تماس با ما

تحقیقات نشان می‌دهد که در دوران سلطنت صفویان و قاجارها، توجه به آداب و رسوم مذهبی به دو شکل متفاوت انجام می‌شد. در این راستا، سوالی مطرح می‌شود که کدام یک از این سلسله‌ها بیشترین اهمیت را به آیین‌های دینی داده‌اند؟

تحقیقات نشان می‌دهد که در دوران سلطنت صفویان و قاجارها، توجه به آداب و رسوم مذهبی به دو شکل متفاوت انجام می‌شد. در این راستا، سوالی مطرح می‌شود که کدام یک از این سلسله‌ها بیشترین اهمیت را به آیین‌های دینی داده‌اند؟

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین و به نقل از ایبنا، کتاب جدیدی تحت عنوان «سور و سوگ نیاکان؛ در مقایسه دوره‌های صفویه با قاجار» تألیف ساره مرادی به انتشار رسید. این اثر که توسط انتشارات تاریخ‌اندیش منتشر شده، در ۲۳۶ صفحه و با قیمت ۲۸۰ هزار تومان در دسترس علاقه‌مندان قرار گرفته است.

این کتاب شامل چهار فصل اصلی است: فصل اول به تفریحات و سرگرمی‌های مردم در دو دوره صفویه و قاجار می‌پردازد، فصل دوم به سوگواری‌ها و مراسم عزاداری، فصل سوم به مقایسه جشن‌های دینی و ملی ایرانیان در هر دو دوره و فصل چهارم نیز به مقایسه سوگواری‌های دینی و ملی این دو عصر اختصاص یافته است.

مرادی در پیشگفتار کتاب اشاره می‌کند که سلسله صفویه در اوایل قرن دهم هجری به قدرت رسید و به عنوان یک نیروی جدید در دنیای اسلام مطرح شد. او توضیح می‌دهد که سیاست‌های این دوره، به ویژه در زمان حکومت شاه عباس، بر برگزاری جشن‌ها و سوگواری‌های مذهبی تأکید داشته و هدف آن تقویت وحدت ملی و نزدیکی مردم به حکومت بود. او به تلاش‌های حکام صفوی برای ایجاد یکپارچگی در میان مردم اشاره کرده و توضیح می‌دهد که چگونه این جشن‌ها نقشی در تبیین هویت ملی و مذهبی ایفا می‌کردند.

در contrast، مرادی به دوره قاجاریه اشاره می‌کند که در این زمان، توجه به آداب و سنن مذهبی کاهش یافته و حتی گاهی مورد تمسخر قرار می‌گرفت. او به برگزاری جشن‌های متنوعی چون تولد شاه و ولیعهد اشاره کرده، اما مراسم جمعی و آیینی که در دوره صفویه رایج بود، کمتر دیده می‌شود.

نویسنده بیان می‌کند برای شناخت بهتر آداب و رسوم مردم صفویه، نیاز به منابعی فراتر از متون تاریخی عصر خود است و در مقایسه با دوره قاجار، نویسندگان آن زمان به طور مستقل به فرهنگ و آداب مردم نپرداخته‌اند. مرادی همچنین بر اهمیت جامعه‌شناسی تعاون در فرهنگ عامه تأکید کرده و از ضرورت تحقیقات بیشتر برای کشف جنبه‌های نادیده فرهنگ ایرانی سخن می‌گوید.

روز دزفول، آذرماه ۱۳۶۱، به عنوان یک روز تاریک و دردناک در تاریخ ایران شناخته می‌شود. در این روز، حملات ناگهانی و سنگین دشمن به این شهر، موجب کشته و زخمی شدن بسیاری از مردم شد و صحنه‌هایی از ویرانی و غم را رقم زد. واقعه‌ای که هنوز در یادها باقی مانده و یادآور فداکاری‌ها و مقاومت مردم در برابر سختی‌هاست.

روز دزفول، آذرماه ۱۳۶۱، به عنوان یک روز تاریک و دردناک در تاریخ ایران شناخته می‌شود. در این روز، حملات ناگهانی و سنگین دشمن به این شهر، موجب کشته و زخمی شدن بسیاری از مردم شد و صحنه‌هایی از ویرانی و غم را رقم زد. واقعه‌ای که هنوز در یادها باقی مانده و یادآور فداکاری‌ها و مقاومت مردم در برابر سختی‌هاست.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *