ناصرالدینشاه قاجار در خاطرات خود به تاریخ ۲۴ رمضان ۱۲۸۷، جزئیاتی از سفر خود به کربلا را به نگارش درآورده است. او در این روز به دلیل ازدحام مردم و شلوغی بازار، تصمیم گرفت از مسیرهای خلوتتر عبور کند و از زیارتگاهها بازدید نکند. شاهزاده هندی و برخی دیگر از همراهانش نیز در کربلا ماندند تا پس از سفر به مکه برگردند.
ناصرالدینشاه با اشاره به وضعیت جادهها و نهرها، از دشواریهای سفر خود گفت و به دو فرسنگی نهر حسینیه رسید. او در مسیر از چادرهای کاروانسراها یاد کرد و توصیفاتی از شرایط جوی و غذای خود ارائه داد. پس از ناهار، سفر را ادامه داد و به حوادث مختلفی که در خلال این سفر رخ داد، اشاره کرد.
وی همچنین از پدیدههای نگرانکنندهای چون دزدی در اردوگاهها خبر داد. در انتهای روز، پس از ورود به محل اقامت، اعضای کاروان در کنار هم شب را سپری کردند. این سفرنامه، نمایانگر زندگی اجتماعی و فرهنگی آن دوران است و اطلاعات ارزشمندی پیرامون سفرهای مذهبی آن زمان به دست میدهد.
این مطالب از کتاب خاطرات ناصرالدینشاه قاجار استخراج شده که توسط مجید عبدامین تدوین و منتشر شده است.
