**غلامعلیخان، معروف به ملیجک و ملقب به عزیزالسلطان، شخصیت جالبی از تاریخ ایران است.** به گزارش خبرگزاریها، وی فرزند میرزا محمدخان گروسی و برادر همسر صیغهای ناصرالدین شاه، امینهاقدس بود. نام «ملیجک» به معنای «گنجشک» در زبان گروسی، به دوران کودکی او برمیگردد. او هنگام یادآوری گنجشکی در حضور شاه به زبان کردی اشاره کرده و با لحن شیرین کودکانهاش، آن را «ملویجک» نامید. این نام به دل ناصرالدین شاه نشسته و او را با همین نام خطاب کرد.
**ظاهر زشت اما محبوب!**
ملیجک دارای ظاهری غیرمتعارف با چهرهای زشت بود. او چهرهای سبزه، ابروهایی باز و دهانی گشاد داشت. ناصرالدین شاه به او بسیار محبت میورزید و ظاهراً دستور میداد که بررسی چهره ملیجک به محض بیداری از خواب، روزش را آغاز کند.
این عزیزکرده، در سفر دوم ناصرالدین شاه به اروپا همراه او بود و شاه برای او خانهای عالی در قره باغ خاص، از املاک معتبر تهران، در نظر گرفته بود. همچنین اخترالدوله، دختر شاه، در سن ده سالگی به همسری ملیجک درآمد. مراسم عروسی آنها در عمارت کنونی بهارستان برگزار شد.
**زندگی و ارتباطات ملیجک**
پس از ازدواج، ملیجک به مانند شاه، اتباع و خدماتی همچون فراشباشی و یساول داشت. او در عمارت بهارستان سکونت داشت، اما پس از فوت ناصرالدین شاه، اخترالدوله از ملیجک طلاق گرفت و او به ازدواج دیگری با دختر کامرانمیرزا، نوه ناصرالدین شاه، پرداخت.
**پایان زندگی ملیجک**
در سالهای پایانی عمر، ملیجک به زندگی در گمنامی در یکی از کوچههای فرعی خیابان سعدی تهران روی آورد. او در ۶۳ سالگی، در یکی از شبهای سرد زمستان ۱۳۱۹ هجریشمسی، در حین بازگشت به خانه به دلیل افتادن در گودالی و سکته قلبی در همانجا جان باخت. جنازهاش در مقبره خانوادگی مستوفی در ده ونک به خاک سپرده شد.
