### عدم هماهنگی در کابینه: قایقرانان به سمتهای مختلف
بر اساس گزارشی از روزنامه هممیهن، در دنیای قایقسواری، کلوئستوس که هرگز پارو نمیزد، از نقش اساسی برخوردار بود و مسئولیت تنظیم ریتم، جهت و سرعت سایر پاروزنان را بر عهده داشت. بدون او، نبود هماهنگی موجب میشد قایق یا متوقف شود یا به دور خود بچرخد. کلوئستوس با خواندن ترانه، طبل زدن و رقصیدن به هماهنگی و همراستایی پاروزنان میپرداخت.
امروز، در بررسی اخبار و مصاحبههای مقامات دولتی، تصویر مشابهای به چشم میخورد. وزرای دولت نظرات و جهتگیریهای مختلفی از مسیر سیاسی دارند. از همان آغاز مشخص بود که برخی اعضای کابینه به جای پایبندی به یک مسیر مشترک، بر مبنای پروژهها و اهداف فردی خود عمل میکنند. این وضعیت نمایانگر اختلافآرایی در بین وزراست؛ یکی به سمت عدالت توزیعی میتازد و دیگری به سراغ بازار و قیمتگذاری میرود.
درباره رأیگیری چند وزیر در شورای عالی فضای مجازی، انتظار میرفت که وزرا از وعده رفع فیلترینگ حمایت کنند، اما به جای آن، با مخالفان دولت همنظر شدند و به سمت آنها تغییر موضع دادند. در این شرایط، بخشی از کابینه به طریقی قایق را به سمت نظرات متضاد هدایت کرد.
اختلافات داخلی نیز به بحرانهای موجود دامن زده است. مثلاً تنشهای بین وزرای نفت و نیرو بر سیاست انرژی اثر گذاشته و هر یک دیگری را مقصر میداند. در حوزه اقتصادی نیز، بانک مرکزی و وزارت اقتصاد به طور جداگانه نسخههایی متفاوت برای راهبردهای اقتصادی ارائه میکنند که نتیجه آن سردرگمی بازار است.
در این وضعیت، سؤال اصلی این است که کلوئستوس کجاست؟ به نظر میرسد که کسی نمیتواند یا نمیخواهد کنترل وضعیت را به دست گیرد. مشکل تنها ناهماهنگی نیست؛ بلکه فقدان یک تعریف مشخص از منافع ملی و خطوط قرمز سیاسی نیز بحرانی دیگر ایجاد کرده است. ایده وفاق به عنوان یک راهبرد برای ثبات و اجماع ملی، به ابزاری برای چانهزنی سیاسی تبدیل شده و برخی وزرا از آن به عنوان پوششی برای نگهداشتن صندلیهای خود استفاده میکنند.
این تحولات نشاندهنده بینظمی در دولت است. در سیاست نیاز به فرماندهی احساس میشود، فردی که مسیر را مشخص کند و بگوید که هر کس برخلاف آن عمل کند باید کنار برود. با این حال، در حال حاضر، وزرایی که با نارضایتی عمومی و سوءمدیریت مواجهاند، به کار خود ادامه میدهند. این وضعیت نشان میدهد که در دولت کنونی، هماهنگی و نظم لازمی که باید وجود داشته باشد، غایب است.**چالشهای مدیریتی دولت: نیاز به یک رهبر موثر**
به گزارش پایگاه خبری، تحلیلها نشان میدهد که مشکل اصلی دولت نه به کمبود منابع انسانی مربوط میشود و نه عدم وجود برنامه. واقعیت این است که وزرا خود را به عنوان اعضای تیم قایق نمیدانند و نیاز به رهبری واحد برای هماهنگی فعالیتها وجود دارد. پزشکیان، وزیر بهداشت، باید بپذیرد که در این قایق نقش رهبری را بر عهده دارد و باید الزامات این نقش را به خوبی ایفا کند. این شامل هدایت تیم، تعیین جهتگیریهای مشترک، مسئولیتپذیری وزرا و بازتعریف موضعگیریها از ابزارهای معاملهگری به پروسههای توافقسازی ملی است.
اگر این موارد رعایت نشود، قایق دولت همچنان در آب معلق خواهد ماند و هر روز بیشتر از مسیر اصلی خود منحرف خواهد شد، حتی با وجود تلاشهایی برای اطمینان از حفظ سلامت اعضای تیم.
نگرانی دیگری که وجود دارد، فقدان رهبری قوی است که ممکن است به این منجر شود که پاروزنها مجبور شوند به نواهای قایق دیگری که در سایه نشسته، گوش دهند و با ریتم آن هماهنگ شوند. این موضوع میتواند به تضعیف انسجام و عملکرد دولت منجر شود.
