به گزارش خبرگزاری‌ها و بر اساس یک تحقیق علمی، تخمین زده می‌شود که حدود ۴.۶ میلیارد سال پیش، یک ابر کیهانی فروریخت و این رخداد نقطه آغازین شکل‌گیری منظومه شمسی را فراهم کرد. در این فرآیند، یک سحابی تحت گرانش قوی شکل گرفت که آغازگر تولد خورشید بود. اما جزئیات چگونگی تشکیل سیاره‌ها هنوز به‌طور کامل روشن نشده است.
با وجود پیشرفت‌هایی که در زمینه تکنولوژی به‌دست آمده، شامل مطالعات مواد آلی فضایی و ماموریت‌های متعدد به ماه و مریخ، دانشمندان هنوز به ترتیب دقیق شکل‌گیری سیاره‌ها واقف نیستند و نظریه‌های مختلفی در این زمینه وجود دارد.
در همین راستا، مایکل میر، رئیس بخش نجوم دانشگاه میشیگان، اشاره می‌کند که تعیین زمان در فضا چالشی بزرگ و پیچیده در نجوم است.
### روش‌های شکل‌گیری سیاره‌ها
نظریه غالب در خصوص شکل‌گیری هشت سیاره منظومه شمسی، نظریه «تجمع ذرات» است. این نظریه توضیح می‌دهد که ذرات کوچک گاز و غبار فضایی با هم برخورد کرده و به یکدیگر می‌چسبند و به این ترتیب وزن و گرانش خود را افزایش می‌دهند.
نظریه‌ای دیگر اشاره دارد که سیاره‌های بزرگ گازی در ابتدا در دورترین نقاط از خورشید شکل گرفته و پس از بزرگ‌تر شدن، به سمت خارج حرکت کرده و فضایی را برای سیاره‌های سنگی نزدیک‌تر به خورشید ایجاد کرده‌اند. بر اساس این نظریه، شکل‌گیری سیاره‌های سنگی، میلیون‌ها سال پس از تشکیل سیاره‌های گازی رخ داده است.
یکی دیگر از نظریه‌ها، «مدل ناپایداری جریانی» به‌نام معروف است که بر اساس آن، سیاره‌ها ممکن است به طور خودبه‌خود تشکیل شده و ترتیب‌شان با نظریه تجمع ذرات تفاوت داشته باشد. کاوی بورلینا، استادی در دانشگاه پردو، بیان می‌کند که در این مدل، ممکن است ابتدا سیاره‌های سنگی همچون زمین و مریخ شکل گرفته و پس از اتمام گاز در منظومه شمسی، امکان شکل‌گیری سیاره‌های بزرگ گازی کاهش یافته باشد.
### روش‌های تعیین سن سیاره‌ها
گایا استاکی دِ کوای، متخصص سیاره‌شناسی در MIT، می‌گوید دو راه اصلی برای تعیین سن سیاره‌ها وجود دارد: برخی سن را بر اساس منشأ سیاره و برخی دیگر بر اساس سن سطح آن سنجش می‌کنند. سطح یک سیاره می‌تواند از نظر سنی به طور قابل توجهی متفاوت باشد.
یکی از رایج‌ترین روش‌ها برای تعیین سن سیاره‌ها، شمارش دهانه‌ها بر روی سطح آنهاست. از این منظر، زمین به‌عنوان جوان‌ترین سیاره مطرح می‌شود، زیرا سطح آن به طور مداوم تغییر می‌کند.
برخی محدودیت‌ها در روش‌های موجود باعث شده است که تاریخ‌گذاری دقیق برای هر سیاره چالش‌برانگیز باشد. حتی خطاهای جزئی می‌تواند به اختلاف‌های چند میلیون ساله منتج شود. بورلینا توضیح می‌دهد که به‌منظور درک عمیق‌تری از تاریخچه شکل‌گیری سیاره‌ها، نیاز به نمونه‌برداری از خاک و سنگ آنها و بررسی این نمونه‌ها در زمین است. این کار ممکن است به دلیل شرایط خاص سیاره‌ها یا قمرها دشوار باشد، اما نمونه‌های به‌دست‌آمده از مریخ می‌توانند اطلاعات ارزشمندی در این زمینه فراهم کنند.
