به گزارش خبرگزاری مهر، کارگاه انتقال تجربه بازیگری با حضور مهدی هاشمی، بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون، روز گذشته در مؤسسه فرهنگی و هنری کاژه برگزار شد. همایون اسعدیان، مدیر مؤسسه، در ابتدای این کارگاه به خاطرات خود از همکاری با هاشمی در پروژههای مشترک اشاره کرد.
هاشمی در این کارگاه با تأکید بر دشواریهای حرفه بازیگری گفت که از بین صد نفر که به این حرفه علاقهمندند، احتمالاً تنها یک نفر به موفقیت میرسد. او تصریح کرد: “شخصیت و ویژگیهای خاص در این حرفه بسیار حائز اهمیت است.” او به اهمیت پیشینه و تجارب زندگی شخصی هر بازیگر برای درک بهتر از نقشها اشاره کرد و به نمونههایی چون آثار ژان ژنه پرداخت.
هاشمی همچنین بیان کرد که بازیگران باید نماینده افکار کارگردانها باشند و توانایی ایجاد درک درست از شخصیتها دربین مخاطبان را داشته باشند. او در ادامه توضیح داد: “در تئاتر، انرژی بازیگر بر نمایشگری متمرکز است، در حالی که در سینما باید نقش را طراحی کند.”
او با اشاره به اینکه میتوان از بازیهای ضعیف نیز آموخت، به تجاربی که با کارگردانهای مختلف داشته اشاره کرد و گفت: “کارگردانی خوب میتواند کمک شایانی به بازیگر کند.” هاشمی همچنین به ویژگیهای خاص بازیگران ایرانی و مقایسه آنها با بازیگران غربی بیشتر پرداخت.
این بازیگر محبوب در مورد نقش خود در سریال “روزگار قریب” گفت که برای این نقش بدون فیلمنامهای مکتوب کار کرده است و این چالش بارقههای جدیدی به کار او داده است. او به اهمیت کارگردان و متن فیلمنامه در پذیرش یک نقش تأکید کرد.
در پایان، هاشمی اظهار داشت که هنوز به ایدهآلهای خود در بازیگری نرسیده است و به خواندن آثار کلاسیک تئاتر تأکید کرد. او از چخوف به عنوان یک استثنا در دنیای تئاتر یاد کرد و بیان کرد که تمایل دارد آثار شکسپیر را دوباره مطالعه کند.بهرام بیضایی بهعنوان یک شخصیت فرهنگی برجسته شناخته میشود. یکی از یادآوریهای هاشمی درباره فعالیتهای بیضایی، تمرینهای متعدد نمایشهایی بود که با پرویز پورحسینی همکاری داشتند. او بیان کرد که هرگاه به خانه برمیگشت، میل داشت متن را مجدد بخواند. هاشمی همچنین اشاره کرد که در کشورهای بزرگ، هر ژانر نمایشی بازیگران مشخص خود را دارد. به عنوان نمونه، بازیگران کمدی تنها در فیلمهای کمدی فعالیت میکنند، ولی در ایران، بازیگران مجبورند به انجام نقشهایی روی بیاورند که شاید چندان مورد علاقهشان نیست تا نیاز مالی خود را تأمین کنند.
در پایان، هاشمی با تأکید بر مفهوم کمدی، به این نکته پرداخت که کمدی در واقع نوعی نقد به زورگویی و خودبزرگبینی است. او همچنین از چارلی چاپلین یاد کرد و گفت که کمدینها تلاش دارند تا الگوهای خشن و قدیمی کمدی را بشکنند. بهویژه اشاره کرد که چاپلین بهخوبی توانست در زمانهای حساس، نظیر دوران هیتلر، شخصیتهای سیاسی را مورد انتقاد قرار دهد که نشان از نبوغ هنر او دارد.
