**چالشهای موسیقی کلاسیک ایرانی در دوران کنونی**
موسیقی کلاسیک ایرانی، که به موسیقی دستگاهی نیز معروف است، از دیرباز بهویژه از زمان قاجار به نسلهای بعدی انتقال یافته است. این هنر مهم بداههپردازی در ساختارش تأثیر زیادی دارد. در سال ۲۰۰۹، ردیف موسیقی ایرانی به عنوان میراث معنوی یونسکو ثبت شد که نشاندهنده ارزش و اهمیت این نوع موسیقی در نظر موسیقیشناسان جهانی است.
معمولاً موسیقیهای هنری نسبت به دیگر ژانرها جذب مخاطبان کمتری دارند، چرا که شنیدن این نوع موسیقی نیاز به دقت و شناخت بالاتری دارد. حمایت از موسیقی جدی باید جزو اولویتهای فرهنگی هر جامعه باشد تا هویت تاریخی کشور حفظ شود و آگاهی شنیداری عمومی ارتقاء یابد. این مسأله با کاهش تولید موسیقیهای سطحی ارتباط مستقیم دارد، بهطوری که هر اثر هنری باید با دقت و دلسوزی ساخته شود.
موسیقی کلاسیک ایرانی پس از دوران کرونا با مشکلات زیادی روبرو شده است. به دلیل مشکلات اقتصادی، برگزاری کنسرت برای فعالان موسیقی جدی دشوار شده و هزینههای سالنها و کمبود حمایت مالی از اسپانسرها معضلات بیشتری را به وجود آورده است. در این راستا، گفتوگویی با محمدامین اکبرپور، آهنگساز و نوازنده سهتار، صورت گرفته است تا نظرات و راهکارهای وی برای این چالشها را بررسی کنیم.
اکبرپور که در سال ۱۳۵۸ در اهواز زاده شده، تحصیلات خود را در رشته موسیقی و اتنوموزیکولوژی به پایان رسانده است و سرپرست گروه موسیقی “همنوازان سایه” میباشد. وی در آثار متعدد به عنوان آهنگساز و نوازنده فعال بوده و کارنامه هنری قابل توجهی دارد.
او درباره وضعیت کنونی موسیقی دستگاهی گفت که حال این موسیقی رضایتبخش نیست و بسیاری از آموختههای استادان قدیم دیگر به حاشیه رفتهاند. اکبرپور همچنین مهمترین چالشها را به فقدان مخاطب موسیقی جدی مربوط دانست و افزود که عدم استقبال از این نوع موسیقی باعث کاهش برگزاری کنسرتها و در نتیجه کاهش حمایتها شده است.
وی همچنین بیان داشت که سالنها هیچ تفاوتی بین موسیقی جدی و تجاری قائل نمیشوند و عدم حمایت اسپانسرها از موسیقی دستگاهی نیز مزید بر علت شده است. در حقیقت، این اسپانسرها معمولاً درخواستهایی دارند که با ماهیت این نوع موسیقی سازگار نیست. در نتیجه، وضعیت کنونی برای هنرمندان با توجه به مخاطب کم و مشکلات مالی، روزبهروز دشوارتر میشود.در خصوص چالشهای موجود در هنر موسیقی، یکی از هنرمندان با اشاره به مشکلات مالی، تأکید کرد که حتی در صورت وجود حمایت مالی، هنرمندان نباید هنر خود را به فروش بگذارند. وی به نقل از استاد لطفی گفت: «اگر مشکل مالی دارید، بهتر است به کار دیگری مشغول شوید اما هنر خود را نفروشید.»
این هنرمند همچنین به نسل جوان توصیه کرد که برای جلب توجه بیشتر به سمت تلفیق موسیقی کلاسیک ایرانی با ژانرهای مختلفی همچون پاپ و راک بروند، اگرچه خود او و همفکرانش این رویه را نمیپذیرند و بر این باورند که ارزش هنر از درآمد و دیده شدن فراتر است.
وی همچنین به شکلگیری سالنهای کوچک ۳۰ تا ۵۰ نفری به عنوان راهکار ادامه حیات موسیقی دستگاهی اشاره کرد و افزود که این سالنها نیاز به هزینه کمتری دارند و امکان برگزاری چندین اجرا در شبهای متوالی مهیا میشود. او خاطرنشان کرد که هنرمندان با رویکرد مشابه به درآمد توجهی ندارند و همواره سعی کردهاند با کارشان صادق بمانند، بدون اینکه به سمت موسیقی تلفیقی یا پاپ گرایش پیدا کنند.
