به گزارش خبرنگار خبردونی و به نقل از مدیسن نت، یک فناوری نوین با پتانسیل بالا در تقویت سیستم ایمنی بدن برای بهبود کارایی داروهای ایمونوتراپی در مقابله با تومورها شناسایی شده است.
تحقیقات اولیه نشان میدهد که بیماران مبتلا به سرطان پیشرفته ریه یا پوست که در ۱۰۰ روز اول درمان ایمونوتراپی، واکسن کووید را دریافت کردند، به طور قابل توجهی طول عمر بیشتری نسبت به کسانی که این واکسن را دریافت نکردند، داشتند.
محققان بر این باورند که مولکول RNA پیامرسان (mRNA) در واکسنها میتواند سیستم ایمنی را تحریک کند تا به داروهای پیشرفته سرطان که به عنوان مهارکنندههای ایست بازرسی شناخته میشوند، بهتر واکنش نشان دهد. این مهارکنندهها با حذف سپر پروتئینی که تومورها برای مخفی شدن از سیستم ایمنی استفاده میکنند، عمل کرده و در حالی که داروهای قوی به شمار میآیند، اما برای تمامی بیماران مؤثر نیستند.
پژوهشها نشان دادهاند که واکسن کووید میتواند بهعنوان یک کاتالیزور برای فعالسازی سلولهای ایمنی بیماران عمل کند. دکتر «آدام گریپین»، محقق ارشد از مرکز پزشکی اندرسون در تگزاس، توضیح داد که این واکسن نظیر یک زنگ بیدارباش برای فعالسازی سلولهای ایمنی در بدن عمل میکند و میتواند تومورهای مقاوم به سیستم ایمنی را به ایمونوتراپی حساس کند.
در حال حاضر، واکسنهای mRNA خاص سرطان که برای تحریک سیستم ایمنی طراحی شدهاند، هنوز بهطور گسترده تولید و مورد استفاده قرار نمیگیرند. محققان اظهار کردند که واکسنهای مشابه با واکسن کووید ۱۹ میتوانند بهعنوان گزینهای کمهزینه و قابل دسترس مطرح شوند.
این مطالعه با تجزیه و تحلیل سوابق نزدیک به ۱۰۰۰ بیمار مبتلا به سرطان پیشرفته که درمان با مهارکنندههای چکپوینت را دریافت کرده بودند، صورت گرفته و در آن، بیماران واکسینه شده با افرادی که واکسن دریافت نکرده بودند، مقایسه شدند. پژوهشگران ۳۹ متغیر را برای تعیین تأثیر واکسن mRNA بر نتایج بیماران بررسی کردند.
نتایج نشاندهنده مزایای قابل توجهی ظرف ۱۰۰ روز پس از آغاز درمان با مهارکنندههای چکپوینت بوده است. بهعنوان مثال، واکسیناسیون با افزایش قابل توجهی در بقا همراه بود و متوسط بقای بیماران واکسینه شده ۳۷.۳ ماه در مقابل ۲۰.۶ ماه برای بیماران غیرواکسن بود. همچنین بیماران واکسینه شده مبتلا به سرطان ریه، تقریباً دو برابر بیشتر از بیماران غیرواکسن در سه سال پس از شروع درمان، زنده ماندند.
نتیجه مهم دیگر این است که واکسنهای غیر mRNA، همچون واکسنهای استاندارد آنفلوآنزا و ذاتالریه، تأثیر زیادی بههمراه نداشتند. به دنبال این یافتهها، محققان برنامهریزی برای انجام یک مطالعه بزرگتر و دقیقتر را شروع کردهاند.
