به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین به نقل از جماران، در اول آبان ماه 1356، خبری دلخراش شهر نجف را تحت تأثیر قرار داد. حاج آقا مصطفی خمینی، فرزند امام خمینی، به شکل مشکوکی به شهادت رسید. وی این شهادت را از الطاف خفی الهی توصیف کرد. حجتالاسلام و المسلمین سید محمود دعایی به ابراز احساسات امام در این باره اشاره کرده و گفت که امام خمینی در مراسمها از این حادثه صحبت نکردند. تنها در اولین جلسه درس خود، برای قدردانی از کسانی که همدردی کردند، اشارهای به این واقعه داشتند.
حجتالاسلام دعایی بیان کرد که امام به شدت احساس فقدان فرزندش را داشت، اما با آرامش و طبیعی به این موضوع واکنش نشان داد. او گفت: “مصطفی امید آینده اسلام بود و فقدان او از الطاف خفیه الهی است.” این حادثه عمق تسلیم امام در برابر مشیت الهی را نشان داد، زیرا او در برابر این مصیبت با بردباری برخورد کرد.
امام خمینی در یادداشت خود در روز شهادت فرزندشان به تاریخ اول آبان 1356 نوشتند: “إنا لله و إنا إلیه راجعون. در روز یکشنبه نهم شهر ذی القعدة الحرام 1397، مصطفی خمینی، نور بصرم و مُهجَه قلبم، دار فانی را وداع کرد و به جوار رحمت حق تعالی رهسپار شد.”
این رویداد در کتابی با عنوان “گوشهای از خاطرات حجتالاسلام والمسلمین سید محمود دعایی” نیز به طرز تاثیرگذاری منعکس شده است.
