به گزارش خبرگزاری مرکز اسناد انقلاب اسلامی، غلامحسین ساعدی، نویسنده و نمایشنامهنویس مشهور معاصر ایرانی، در تبریز به دنیا آمد و از نوجوانی به ادبیات علاقهمند شد. او پس از تحصیل در رشته پزشکی و تخصص در روانپزشکی، به همزمانی نوشتن و طبابت پرداخت و به یکی از اثرگذارترین نویسندگان دهههای ۴۰ و ۵۰ ایران تبدیل شد. آثار او از جمله «عزاداران بیل» و «ترس و لرز» با نگاهی واقعگرایانه، به تصویر کشیدن بحرانهای اجتماعی از قبیل فقر و فساد پرداخته و به تحلیل اخلاقی و روانشناختی شخصیتها میپردازد.
نمایشنامههای ساعدی، خصوصاً آنهایی که با نام مستعار «گوهر مراد» منتشر شدهاند، دغدغههای اجتماعی و انسانی را با استفاده از نمادها و تمثیلها بررسی میکنند. فضای آثار او متراکم و پرتنش است که چرخهای از پیچیدگیها و ناهنجاریهای اجتماعی را به تصویر میکشد. سبک ادبی ساعدی با تکیه بر واقعگرایی و عناصر نمادین او را به یکی از نویسندگان تأثیرگذار معاصر تبدیل کرده است.
رویداد جنجالی در زندگی او، درگیری با نیروهای شهربانی در سال ۱۳۴۹ بود که در آن به ضربوشتم ساعدی توسط مأموران کلانتری یوسفآباد اشاره شده است. براساس گزارشات، ساعدی هنگام ورود به منزل با سوءتفاهمی مواجه شد و در این درگیری مجروح و به بیمارستان منتقل گشت.
در گزارشی، ساعدی به خبرنگار ما گفت: «نیمه شب به خانهام رفتم و در پی گم کردن کلیدم، با پاسبان مواجه شدم که در مورد ورودم به خانهام سوال کرد و درگیری آغاز شد.» وی از ناحیه صورت مجروح شده و به شکایت از پاسبان پرداخته است. تحقیقات در این رابطه همچنان ادامه دارد.
