به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، در اواخر قرن نوزدهم و در دوران رقابت شدید میان قدرتهای روس و انگلیس، ناصرالدینشاه قاجار موفق شد کشوری که به سبب مداخلات خارجی و شورشهای داخلی متضرر شده بود را به ثباتی بینظیر برساند. اس. جی. دبلیو. بنجامین، نخستین سفیر ایالات متحده در ایران، که این دوره را از نزدیک مشاهده کرده، در کتاب خود تحت عنوان «ایران و ایرانیان در عصر ناصرالدینشاه» تصریح میکند که جادههای ایران در آن زمان، به جز نواحی خاصی چون کردستان و بختیاری، از بسیاری نقاط ترکیه، اروپا و حتی آمریکا امنتر بوده است. این تحلیل دیپلمات خارجی، تصویری روشن و متفاوت از ایران آن دوران ارائه میدهد که با روایتهای منفی غالب در تضاد است.
او به اهمیت جغرافیایی و سیاسی ایران و نقشی که در تحولات روسها به سوی هند ایفا میکند اشاره میکند و بیان میدارد که تهران به مرکزی برای تحریکات و دسیسههای خارجی تبدیل شده است، بنابراین لازم است تا اطلاعاتی درباره موقعیت نظامی و سیاسی ایران در این دوران بحرانی به دست آید.
ناصرالدینشاه، چهارمین پادشاه قاجاری، قریب به ۳۸ سال بر ایران حکومت کرده و با وجود مشکلات و آشفتگیهای ناشی از مداخلات دیپلماتهای خارجی، توانسته چندین شورش را سرکوب کند و همچنین موفق به فتح هرات شود. در آن زمان، راهزنی و سرقت به اوج خود رسیده بود و عبور و مرور در جادههای بین شهری به ویژه بین خراسان و اصفهان تا بوشهر بسیار خطرناک بود. اما اکنون، به جز مناطق کردستان و بختیاری، ایران امنیت بیشتری نسبت به دیگر نقاط شرق دارد.
بختیاریها نیز به علت تسلیح شدن، به عنوان یک خطر در مسیرهای عبوری محسوب میشوند. با این حال، در مناطق دیگر ایران، سفر به آسانی و با خیال راحت انجام میشود و جادههای ایران به مراتب ایمنتر از بسیاری نقاط ترکیه و حتی برخی نواحی اروپا و آمریکا است. در طول سفرها، احتمال سرقت از بستههای پستی وجود دارد، اما در مدت اقامت بنجامین در ایران، هرگز شاهد حمله راهزنان به مسافران نبوده است. او همچنین تأکید میکند که پرداختهای ماهانه به حجم ۸۰ هزار دلار از تهران به خراسان به طور بیخطر انجام شده که این خود گواهی بر قدرت و تسلط دولت ایران بر کشور است.
منبع: اس. جی. دبلیون بنجامین، «ایران و ایرانیان در عصر ناصرالدینشاه»، ترجمه مهندس محمدحسین کُردبچه، تهران: انتشارات اطلاعات، چاپ چهارم، ۱۴۰۰، صص ۴۲۳-۴۲۱.
