به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین به نقل از ایسنا، پیش از آغاز حمله به ایران در سال ۱۳۵۹، دولت عراق در سراسر خوزستان خصوصاً اهواز و خرمشهر به تشکیل سازمانها و گروههای مخفی و علنی برای براندازی نظام جمهوری اسلامی اقدام کرد. مراکز فرهنگی خلق عرب تحت نظر کنسولگری عراق در خرمشهر ایجاد و هدایت شدند. تأسیس «جبهه التحریر العربستان» با حمایت مالی و آموزشی رژیم عراق صورت گرفت.
دولت عراق همچنین دهها جاسوس و تروریست را پس از آموزش در عراق به خوزستان اعزام کرد و آنها را با تجهیزات و امکانات لازم تجهیز نمود. تعداد زیادی از این عناصر دستگیر شده و اعتراف کردند که از سوی عراق تأمین مالی و آموزشی شدهاند.
عراق با کمک «سازمان رهاییبخش خوزستان»، تعدادی از مخالفان جمهوری اسلامی را از ایران خارج کرده و به آنها در پایگاه سلیمانیه آموزش نظامی داد. جبهه التحریر در بغداد فعالیت داشت و از امکانات رادیویی رژیم عراق بهرهمند بود.
در اواخر سال ۱۹۸۰، عراق حدود ۲۲۵ هزار نفر نیروی نظامی داشت که دو سوم آنها آموزش محدودی دیده بودند. ارتش عراق شامل ۱۹۰ هزار نیروی فعال و ۲۵۰ هزار نیروی ذخیره بود که بسیاری از آنها آموزش لازم برای استفاده از سلاحهای جدید را نداشتند.
نیروهای عراقی عمدتاً به پاکسازی مناطق کردستان مشغول بودند و تنها تعداد کمی از لشکرهای آنها برای جنگهای مدرن آماده بودند. “جیش الشعبی” به عنوان نیروی نظامی بعثی تأسیس شده و بعد از سال ۱۹۷۵ توسعه پیدا کرد و در زمان جنگ با ایران، حدود ۲۵۰ هزار نیروی آموزشدیده را در اختیار داشت.
در دوران جنگ، عراق اقداماتی برای تامین نیروی انسانی انجام داد. سپاه یکم ویژه را با ۳ لشکر و ۹ تیپ تشکیل داد و تعدادی دیگر از یگانها را نیز گسترش داد. به علاوه، فراخوانهایی برای استخدام افراد در ردههای سنی مختلف و تعطیلی دانشگاهها به منظور آموزش نیروهای جدیدصورت گرفت.
