تماس با ما

بمب اتمی «هسته شیطان»، که قرار بود در ژاپن مورد استفاده قرار گیرد، اما در نهایت منجر به کشتار گسترده‌ای در ایالات متحده شد.

بمب اتمی «هسته شیطان»، که قرار بود در ژاپن مورد استفاده قرار گیرد، اما در نهایت منجر به کشتار گسترده‌ای در ایالات متحده شد.

به گزارش خبرگزاری‌ها، پس از بمباران ناکازاکی و روشن شدن این نکته که پایان جنگ جهانی دوم نزدیک است، ژاپن در تاریخ ۱۵ اوت تسلیم شد. در این روز، رادیو ژاپن سخنرانی ضبط‌شده‌ای از امپراتور هیروهیتو را پخش کرد که به معنای پذیرش شرایط متفقین بود.

این برای نخستین بار بود که شهروندان ژاپن صدای امپراتور خود را می‌شنیدند، ولی این اعلامیه برای دانشمندان آزمایشگاه لوس آلاموس در نیومکزیکو، بخشی از پروژه معروف Y، اهمیت ویژه‌ای داشت. آنها به این نتیجه رسیدند که دیگر نیازی به ساخت هسته سومین بمب اتمی ندارند که شامل پلوتونیوم و گالیوم تصفیه‌شده بود.

در حالی که جنگ ادامه داشت، این هسته پلوتونیومی به عنوان بخشی از برنامه بمب اتم معروف به «مرد چاق» در نظر گرفته شده بود که قرار بود بر فراز یک شهر ژاپنی رها شود. در نهایت، ساخت این سلاح مرگبار در لوس آلاموس به نام رمزی «روفوس» شناخته شد و در این مرحله برای آزمایش‌های بیشتر در آزمایشگاه باقی ماند، جایی که لقب «هسته شیطان» به آن اعطا شد.

اولین حادثه مرتبط با این هسته کمتر از یک هفته پس از تسلیم ژاپن و تنها دو روز پس از لغو تاریخ بمباران اتفاق افتاد. دانشمندان لوس آلاموس در تلاش بودند تا آستانه بحرانی شدن پلوتونیوم را اندازه‌گیری کنند، فرآیندی که می‌توانست به یک واکنش زنجیره‌ای هسته‌ای منجر شود. آنها با خطرات کار خود آشنایی داشتند و آزمایش‌های خود را با نام مستعار «قلقلک دادن دم اژدها» توصیف می‌کردند.

در شب ۲۱ آگوست ۱۹۴۵، فیزیکدان هری داگلیان بعد از صرف شام، به آزمایشگاه بازگشت و اقدام به اندازه‌گیری آستانه بحرانی کرد. او به طرز غیرمجاز و بدون اطلاع دیگران وارد آزمایشگاه شد و آجرهای کاربید تنگستن را دور کره پلوتونیوم چید تا نوترون‌ها را بازتاب دهد. اما در حین برداشتن یکی از آجرها به طور تصادفی آن را روی هسته انداخت که منجر به واکنش بحرانی و نور آبی شد.

داگلیان بلافاصله مورد تابش قرار گرفت و دچار سوختگی شدید شد. او پس از گذشت چند هفته درد و ناراحتی به کما رفت و ۲۵ روز بعد جان خود را از دست داد. نگهبانی که در آن شب با او بود نیز به دوز کمی از اشعه نیازمند شد، اما جان سالم به در برد.

به‌رغم بازنگری در رویه‌های ایمنی پس از این حادثه، اصلاحات انجام‌شده ناکافی بودند و وقوع حوادث مشابه در سال‌های آینده همچنان ادامه یافت. برای آگاهی بیشتر درباره این رویداد می‌توانید به «دانشمندانی که قربانی هسته شیطان شدند» مراجعه کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *