به گزارش خبرگزاریها، ابرهای پَرسان یا سیروس (Cirrus)، که به شکل رشتههای ظریف در آسمان مشاهده میشوند، در طول روز سفید و در هنگام غروب و طلوع به رنگهای دلپذیری درمیآیند. اما این ابرهای زیبا چگونه به وجود میآیند؟
تحقیقات اخیر نشان میدهد که بخشی از این ابرها بهدلیل طوفانهایی که در نقاط دور زمین اتفاق میافتند، شکل میگیرند. این طوفانها میتوانند هزاران کیلومتر با ما فاصله داشته باشند.
پژوهشگران با بهرهگیری از روش نوین تحلیل دادههای ماهوارهای دریافتهاند که ابرهای سیروس بهطور مستقیم پس از طوفانهای بزرگ در دیگر نقاط زمین پدیدار میشوند. در مقالهای که در ژورنال AGU Advances منتشر شده، دانشمندان توضیح میدهند که این طوفانها امواج جوی عظیمی تولید میکنند که بر فراز خط استوا حرکت کرده و دمای لایههای بالای جو را تغییر میدهند. این تغییرات دما باعث تشکیل ابرهای سیروس در ارتفاعات بالا میشود.
به زبان ساده، وقتی طوفانی بزرگ رخ میدهد، امواج جوی عظیم ایجاد میشوند که میتوانند با عبور از عرضهای جغرافیایی مختلف به لایههای بالای جو برسند. این تغییرات دما و فشار موجب میشود بخار آب یخ بزند و ابرهای نازک شکل بگیرد.
این پژوهش جدید، با تحلیل دادههای ماهوارهای و ردیابی معکوس ذرات و امواج، ارتباط ابرهای سیروس را با طوفانهای دوردست ثابت کرده است.
**اهمیت این کشف چیست؟**
۱. **بازنگری در درک ما از آسمان:** تا پیش از این تصور میشد که ابرهای سیروس بهطور عمده بهطور محلی شکل میگیرند، اما حالا مشخص شده است که رویدادهای جوی در یک نقطه میتواند بر نقاط دیگر تاثیر بگذارد.
۲. **تأثیر بر مدلهای اقلیمی:** این ابرها نقش مهمی در تعادل انرژی زمین ایفا میکنند. تغییر در تعداد و توزیع این ابرها بر اثر الگوهای طوفانی میتواند بر گرمایش یا سرمایش زمین تأثیرگذار باشد.
۳. **پیچیدگی پیشبینیهای جوی:** پیشبینی وضعیت آسمان در یک منطقه تنها به شرایط محلی وابسته نیست، بلکه طوفانها در نیمکرههای دیگر نیز میتوانند بر آسمان ما تأثیر بگذارند.
این یافته تازه نشان میدهد ابرهای سیروس نه تنها نتیجه شرایط محلی، بلکه بازتابی از جوی بزرگتر و جهانیتر هستند. این موضوع میتواند بهطور قابل توجهی بر علم اقلیم و مدلسازی آب و هوا تأثیرگذار باشد. بهنظر میرسد هر بار که به این رشتههای سفید در آسمان نگاه میکنیم، ممکن است یادآور طوفانهای دوردست باشند.
