غزال زیاری: مثلث برمودا که مدتی طولانی به عنوان یکی از پدیدههای مرموز شناخته میشد، اکنون شاهد کشف جدیدی است که ممکن است به روشن شدن رازهای آن کمک کند. محققان اخیراً یک لایه سنگی عجیب به ضخامت ۲۰ کیلومتر را در زیر پوسته اقیانوس برمودا شناسایی کردهاند که چنین ساختاری تاکنون در دیگر نقاط جهان دیده نشده است.
ویلیام فریزر، لرزهشناس ارشد، در این باره اظهار داشت: «عموماً کف پوسته اقیانوسی از مواد گوشته زمین تشکیل میشود، اما در برمودا باز هم لایهای دیده میشود که در زیر پوسته خود جای گرفته است.»
فریزر افزود: «منشأ این لایه هنوز به طور کامل مشخص نیست، اما احتمالا توضیحی برای معمای برمودا خواهد بود. این جزیره بر روی یک برآمدگی اقیانوسی قرار دارد، اما هیچ نشانهای از فعالیت آتشفشانی که این برآمدگی را ایجاد کرده باشد، وجود ندارد. آخرین فوران آتشفشانی ثبتشده در این منطقه به ۳۱ میلیون سال پیش برمیگردد.»
کشف این ساختار عظیم نشان میدهد که شاید فوران آتشفشانی گذشته موجب تزریق سنگ گوشته به داخل پوسته شده و به شکلگیری یک برآمدگی در کف اقیانوس منجر گشته است.
رمزگشایی از معمای برمودا
سالهاست که مثلث برمودا، واقع در مجمعالجزایر، فلوریدا و پورتوریکو، به دلیل گم شدن تعداد زیادی از کشتیها و هواپیماها شهرت یافته است. اگرچه برخی از این داستانها بزرگنمایی شدهاند، اما سوال اصلی همچنان پا برجاست: چه عواملی باعث شکلگیری این برآمدگی در برمودا شده است؟
محققان بر این باورند که زنجیرههای جزیرهای مانند هاوایی به واسطه نقاط داغ گوشته شکل میگیرند، که مواد داغ از درون آنها به سطح میآیند و فعالیتهای آتشفشانی را سبب میشوند. در نقاطی که این مواد به پوست زمین برخورد میکنند، کف اقیانوس بالا میآید، ولی با دور شدن تکتونیکی از آن، برآمدگیها معمولاً فرو مینشینند.
فریزر تصریح کرد که علیرغم عدم وجود فعالیت آتشفشانی در ۳۱ میلیون سال گذشته، این برآمدگی همچنان در جای خود باقی مانده است؛ به همین دلیل گمانهزنیهای زیادی درباره واقعیتهای موجود در زیر جزیره برمودا وجود دارد.
او همراه همکار خود، جفری پارک، استاد علوم زمین و سیارهای دانشگاه ییل، زمینلرزههای بزرگ را در سطح جهانی ثبت کردند و بدین ترتیب توانستند تصویری از ساختار زمین تا عمق ۵۰ کیلومتری زیر برمودا به دست آورند.
این دو محقق همچنین تغییرات ناگهانی در امواج لرزهای را بررسی کردند که به وجود لایه سنگی با چگالی پایینتر از سنگهای اطراف اشاره دارد.
نحوه تشکیل برمودا
سارا مازا، زمینشناس کالج اسمیت که در این تحقیق شرکت نداشت، خاطرنشان کرد: «این مواد، که به دوران فعالیت آتشفشانی برمیگردند، هنوز در زیر برمودا وجود دارند و به این ترتیب، ممکن است باعث بالا ماندن سطح جزیره شوند.»
**تحقیقات جدید در خصوص برمودا و تاریخچه آتشفشانی آن**
تحقیقات اخیر درباره برمودا، به عنوان یک منطقه با ویژگیهای طبیعی ویژه در اقیانوس اطلس، نشان دهنده زوایای جدیدی از تاریخچه آتشفشانی این ناحیه است. بررسیهای صورت گرفته نشان میدهد که گدازههای این منطقه حاوی سیلیس پایین هستند، که به معنی منشا آنها از سنگهای کربن بالا میباشد.
مطالعات صورت گرفته بر روی تغییرات مولکولهای روی در نمونههای گرفته شده از برمودا، نشان دادهاند که این کربن از عمق گوشته زمین نشأت میگیرد. به گفته محققان، این مواد احتمالا برای نخستین بار به سطح آمدهاند زمانی که ابرقاره پانگهآ بین ۳۰۰ تا ۹۰۰ میلیون سال پیش شکل گرفت.
تحلیلها همچنین نشان میدهد که ویژگیهای زمینشناختی برمودا با آنچه در جزایر حاصل از نقاط داغ اقیانوسهای آرام یا هند مشاهده میشود، تفاوت دارد. این فرق به دلیل جوانتر بودن اقیانوس اطلس نسبت به اقیانوسهای دیگر، ناشی از فرآیند جدایی پانگهآ بوده است. در این راستا، محققان بر این باورند که برمودا ممکن است زمانی هسته ابرقارهای بزرگتر بوده باشد و این مساله بخشی از جذابیتهای خاص این ناحیه به شمار میرود.
همچنین، یکی دیگر از محققان، فریزر، در حال بررسی جزایر دیگر در سرتاسر جهان است تا ببیند آیا لایههای مشابهی با آنچه در برمودا یافت شده، وجود دارد یا نه. او تاکید کرد که فهم دقیق برمودا میتواند به شناسایی مکانهای دیگر و فرآیندهای زمینشناختی کمک شایانی کند.
**منبع: livescience**
