به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، به نقل از پدال، در خودروهای سواری، دو نوع متداول سیستم انتقال قدرت وجود دارد: محرک جلو و محرک عقب. هر یک از این سیستمها ویژگیها و معایب خاص خود را دارند و متناسب با نوع خودرو طراحی میشوند. با این حال، بعضی از خودروسازان به جای انتخاب یکی از این دو سیستم، اقدام به تولید مدلی کردند که هم بهصورت محرک جلو و هم محرک عقب عرضه میشود. در ادامه، به معرفی چند نمونه از این خودروها پرداخته میشود.
### تویوتا کرولا E80
بیش از ۳.۳ میلیون دستگاه از نسل پنجم تویوتا کرولا در بازه زمانی ۱۹۸۳ تا ۱۹۸۷ تولید شده که بیشتر آنها از سیستم محرک جلو بهره میبرند. با این وجود، در این خانواده، نسخههای محرک عقب نیز وجود دارد. تویوتا در این نسل از خودروها، بهجای تغییر ناگهانی به یک نوع سیستم، آنها را در یک خانواده با نامهای مختلف ترکیب کرد. اکثر مدلهای E80 مانند AE80, AE81, AE82 و … دارای سیستم محرک جلو بودند، اما دو مدل آیکونیک AE85 و AE86 با سیستم محرک عقب عرضه شدند که در ژاپن به نامهای کرولا لوین و اسپرینتر تروئنو شناخته میشوند.
### رنو کلیو
رنو کلیو یک هاچبک اقتصادی است که در نسخهای خاص به نام کلیو V۶، به یک هاچبک پرقدرت و دیفرانسیل عقب تبدیل شده است. این مدل تحت تأثیر میراث رالی رنو در دهه ۸۰ طراحی شده و با موتور ۲.۹ لیتری V۶، قدرتی برابر با ۲۳۰ و ۲۵۵ اسب بخار تولید میکند. همچنین، طراحی بدنه و سیستم تعلیق این خودرو بهطور اختصاصی برای بهبود عملکرد آن انجام شده و ضمن لقبگذاریاش به عنوان قدرتمندترین هاچبک جهان، به کماکان به فروش رنو کلیو ادامه داد.
### روور ۷۵ V۸
این خودرو، که بعد از تصاحب روور توسط بامو در اواسط دهه ۹۰ توسعه یافت، در ابتدا فقط با سیستم محرک جلو تولید میشد. اما در اواخر دوره تولید، نسخه محرک عقب با موتور V۸ وارد بازار شد. روور ۷۵ V۸ در حدود سال ۲۰۰۴ بهمنظور بهبود عملکرد این مدل معرفی شد. در حالیکه اکثر مدلها از پیشرانههای بنزینی و دیزلی استفاده میکردند، روور ۷۵ V۸ از یک موتور ۴.۶ لیتری V۸ بهره میبرد و طراحی پلتفرم آن بهطور قابل توجهی تغییر کرده بود. این خودرو با ۲۶۰ اسب بخار قدرت، به عنوان اولین روور با موتور V۸ بعد از مدل SD۱ معرفی شد.**گیربکس اتوماتیک چهارسرعته روور ۷۵ V۸**
روور ۷۵ V۸ با گیربکس اتوماتیک چهارسرعته و انتقال قدرت به چرخهای عقب، به عنوان یک سدان اسپرتی شناخته نمیشد، اما در زمینه سرعت و حس لوکس بودن نسبت به مدلهای محرک جلوی خود عملکرد بهتری داشت. علیرغم این ویژگیها، این مدل در بازار موفقیت چشمگیری را تجربه نکرد.
**وانت آریسان**
با تبدیل خودروهای دیفرانسیل جلو به دیفرانسیل عقب، پژو ۴۰۵ یکی از این نمونههاست که تغییرات آن توسط ایرانخودرو و در اواخر دهه ۷۰ شمسی به پژو آردی انجام شد. تقریباً دو دهه بعد، ایرانخودرو وانت آریسان را به عنوان جایگزینی برای وانت پیکان معرفی کرد که بر پایه پژو روآ ساخته شده بود. آریسان از پیشرانه ۱٫۷ لیتری مشابه روآ استفاده میکرد، اما به دلیل چالشهایی مانند ضعف شاسی و کیفیت نامناسب قوای محرکه، عملکرد مطلوبی نداشت و در سال ۱۳۹۹ به خاطر عدم تطابق با استانداردهای آلایندگی یورو ۵ تولید آن متوقف شد. دو سال بعد، مدل جدید آریسان ۲ معرفی شد که شباهت ظاهری به نسخه قبلی داشت و بر اساس پژو ۴۰۵ و با پیشرانه ۱٫۸ لیتری XU۷ طراحی شده بود. این تغییرات، آریسان را به یک وانت دیفرانسیل جلو تبدیل کرد و بدین ترتیب خودرویی در ایران با هر دو نوع انتقال قدرت ساخته شد.
**شورولت بلیزر**
شورولت بلیزر EV یکی از خودروهای جالب بازار در بخش الکتریکی است که در سه نسخه محرک جلو، محرک عقب و چهارچرخ محرک ارائه میشود. این کراساوور بر اساس معماری مخصوص خودروهای الکتریکی جنرال موتورز طراحی شده که قابلیت استفاده در انواع خودروها از سواری تا پیکاپ را دارد. معماری موسوم به اسکیتبرد این امکان را فراهم میکند تا طراحی شیوههای انتقال نیرو با آزادی بیشتری انجام شود. بلیزر در تیپ LT با سیستم محرک جلو، یک موتور ۲۲۰ اسب بخاری و باطری ۸۵ کیلووات ساعتی عرضه میشود. همچنین نسخه RS دارای یک موتور ۳۴۰ اسب بخاری در پشت است که انرژی خود را از باطری ۱۰۲ کیلووات ساعتی تامین میکند. یک نسخه دو موتوره برای چهارچرخ محرک نیز در دسترس است.
