ناصرالدینشاه قاجار در خاطرات روز شنبه ۵ رجب ۱۲۸۷ (نهم مهر ۱۲۴۹) به سفر خود به شاهسون کندی اشاره کرده و نوشت که این سفر به منزلهای در چهار فرسنگ قرار داشت. او صبح زود سوار کالسکه شده و به سمت مقصد حرکت کرد. علمای ساوه و دیگر شخصیتهای محلی نیز در این سفر او را همراهی کردند.
شاه در توضیحات خود به دو مسیر برای عبور اشاره کرد. یکی از نزدیک ساوه و دیگری از سمت کالسکه. مسیر انتخابی او از سمت راست بود که به گفته وی، راهی مناسب و آرامشبخش به حساب میآمد. در بین راه، با سواری مواجه شد که پس از شناخت، مشخص شد که حکیمالممالک است. او دستور داد تا وضعیت آب قنات در نورعلیبیک بررسی شود و حکیم اعلام کرد که آب بیعیب و خوب است.
پس از توقف برای ناهار و بررسی آب، ناصرالدینشاه به سفر ادامه داد و از ده سوغانلُق، که تملک فخرالدوله بود، عبور کرد. او همچنین توضیح داد که زمینهای عبوری دستنخورده و درختچهدار است و در فاصلهای کوههای کوچکی نیز دیده میشود.
در ادامه سفر، به کالسکههای حرم رسیدند و از عدم ناهار خوردن حرم اطلاع یافتند. به آقا ابراهیم دستور داد تا حرم را به دهی که دیده نمیشد ببرد. در نهایت، شاه به شاهسون کندی رسید و از هوای گرم و آب گلآلود قنات شکایت کرد. او در آنجا اندکی دراز کشید و پس از آن گربهها برای بازی به نزد او آمدند. شب پس از شام با چغندری بزرگ که از حسنآباد آورده بودند، به خواب رفت.
این روایت بخشی از تاریخ سفرهای ناصرالدینشاه قاجار است که در کتابهای تاریخی به ثبت رسیده است.
