ناصرالدینشاه قاجار در خاطرات خود به تاریخ سهشنبه ۸ رجب ۱۲۸۷ (۱۲ مهر ۱۲۴۹) اشاره کرده و نوشت که روزی برای سفر به قرهدای، محل اقامت حسینخان سرتیپ، برنامهریزی کرده است. شاه با سوار شدن بر اسب خود به راهی شش فرسنگی آغاز کرد و در مسیر خود از رودخانه قازانچای گذشت. با وجود خشکسالی، این رودخانه هنوز هم دارای کمی آب بود و شاه درباره پل زیبای ساخته شده بر روی آن اظهار نظر کرد.
پس از عبور از رودخانه، شاه اشاره کرد که باغات و روستاهای اطراف قابل مشاهده است و نام دهات مهمی از جمله پُستا و قلعه را برشمرد. وی سپس با وزیر خارجه گفتگو کرد و به کابینت سوار شد. ناصرالدینشاه از وضعیت راه ابراز نارضایتی کرد و گفت: “گردوخاک زیادی در کالسکه وجود دارد.”
در ادامه، شاه به توصیف زمین و مناظر اطراف پرداخت و از کوهها و زمینهای خشک و گردوخاکی گفت. او در بین راه، در بالای کوهی برای ناهار توقف کرد و از عادتهای مردم محلی یاد کرد. پس از ناهار، سفر خود را ادامه داد و به ده دُخان رسید، که به گفته او، از سابقه قدیمی و نامناسبتری برخوردار است.
در نهایت، ناصرالدینشاه از تغییر مناظر به سمت جلگه و ورود به ده قرهدای خبر داد. شبهنگام در چمنی که چادر زده بودند، مشغول فعالیتهای اجتماعی و سرگرمی بودند و گزارشهایی از وقایع روز را نیز ارائه شد. در پایان این خاطرات، از حضور آجودانباشی در شهر نیز یاد شده است.
این نوشتهها بخشی از روزنامه خاطرات ناصرالدینشاه قاجار است که به کوشش مجید عبدامین منتشر شده و به زندگی و سفرهای او پرداخته است.
