به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین و به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی مرکز اسناد انقلاب اسلامی، طیب حاج‌رضایی به عنوان یکی از شخصیت‌های مهم و تأثیرگذار در تهران در دهه‌های ۱۳۳۰ و ۱۳۴۰ شناخته می‌شود. این چهره به دلیل ارتباط و تأثیر گذاری‌اش بر وقایع سیاسی، اجتماعی و مذهبی آن دوران به محوری اصلی در تحولات مرتبط با قیام ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ تبدیل شد. حضور فعال او در این رویدادها و پیامدهای قضایی ناشی از آن باعث شد که وی به نمادی از واکنش حکومت پهلوی در برابر نیروهای مردمی و مذهبی بدل شود.
براساس اطلاعات مستند از جمله اظهارات سرهنگ جواد صارمی، وکیل‌مدافع طیب حاج‌رضایی، محاکمه وی و دیگر متهمان را می‌توان به عنوان نمونه‌ای از دادگاه‌های سیاسی نظام پهلوی تحلیل کرد. این محاکمات نه تنها از لحاظ ساختاری، بلکه از نظر محتوایی نیز با اصول دادرسی عادلانه ناسازگار بودند، چرا که نهادهای امنیتی به صورت مستقیم در روند بازجویی و صدور کیفرخواست دخالت می‌کردند و تلاش دادستانی در راستای اثبات اتهامات سیاسی به جای بررسی واقعیات به وضوح مشهود بود.
طبق روایت صارمی، در دوران بازجویی و پیش از آغاز دادگاه نظامی، به طیب حاج‌رضایی و دیگر متهمان فشار آوردند که اگر در دادگاه اعلام کنند علمای دین، به ویژه امام خمینی(ره)، آن‌ها را به اقدام علیه حکومت تشویق کرده‌اند، از مجازات اعدام نجات خواهند یافت. این اقدام به روشنی بیانگر این بود که هدف اصلی محاکمه، نسبت دادن مسئولیت اعتراضات مردمی به رهبران مذهبی و توجیه سرکوب‌های حکومتی در افکار عمومی بود.
با وجود تهدیدات و فشارهای شدید، طیب حاج‌رضایی از پذیرش این پیشنهاد خودداری کرد و در هیچ یک از مراحل محاکمه، به ادعای غیرواقعی تن نداد و نقش علما را در تحریک اعتراضات تأیید نکرد.
در ادامه، سرهنگ جواد صارمی در جلسه‌ای خصوصی در رابطه با طیب حاج‌رضایی اظهار داشت که او فردی شجاع و پایدار بود که حاضر نشد دروغ بگوید. وی همچنین به فشارهایی که بر روی طیب و دوستانش برای فرافکنی واقعیت وجود داشت، اشاره کرد و خاطرنشان کرد که این افراد به رغم تهدیدات، جان خود را در چنین شرایطی حفظ کردند.
