به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین به نقل از ایبنا، ساره گودرزی: چهره جدی و کمی خشن “میریونس جعفری” با موهای سپید و صورت استخوانی، در پس این ظواهر، قلبی مهربان و رئوف نهفته است که میتوان با گفت و شنود به عمق لطافت روحش پی برد.
او مردی است که به پای اعتقاداتش ایستاده و حتی زمانی که مخالفانش شکست میخورند، اصولش را فراموش نمیکند. این فرد با سالها تجربه در صنعت چاپ، در سال ۱۳۹۶ به عنوان چهره پیشکسوت این صنعت از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی معرفی شد و نامش در فهرست ۱۰۰ چهره ماندگار صنعت چاپ کشور ثبت گردیده است.
در روزهای گرم شهریور ۱۴۰۴، به چاپخانه وی در خیابان انقلاب میروم و با گفتوگو با او، خاطراتش را میشنوم. وی خاطرهباز است و از شخصیتهای نامی این صنعت، همچون زندهیاد مرتضی نوریانی، یاد میکند و در ذهنش کتابهایی از آن روزها دارد. همچنین آلبوم عکسی از روزهای گذشتهاش را در کشوی میز مطالعه اش نگهداری میکند.
در برههای از زندگیاش، زمانی که دلتنگ روزهای گذشته میشود، به عکسهای قدیمی سرک میکشد و یادآوری میکند که چگونه در دوران جوانی در چاپخانهها کار میکرده و تجربههای زیادی در این زمینه به دست آورده است.
میریونس جعفری متولد ۲۷ اسفند ۱۳۲۷ است و از ۱۲ سالگی کار خود را آغاز کرده و به چاپخانه اسلامی میرود. در آغاز، او مهارتهای اولیه را میآموخت و سپس به چاپخانه خواندنیها پیوسته و در نهایت به عنوان ماشینچی به سندیکای کارگران صنعت چاپ معرفی شد.
او به یاد میآورد که اولین حقوقش سه تومان در هفته بود و این احساس غرور و شادی را به خوبی در چهرهاش میتوان دید. پس از آن، در سالهای ۱۳۴۶ تا ۱۳۴۸ به چاپخانه فنزی رفت که به عنوان یک تجربه بینظیر برایش ماندگار شد.
میریونس هر روز در چاپخانه مشغول کار است و پسرانش در کنار او فعالیت میکنند. او در سال ۱۳۵۳ به چاپخانه زندهیاد مرتضی نوریانی پیوست که به جوانان ایرانی اهمیت زیادی میداد و تعدادی از آنها را برای یادگیری به آلمان میفرستاد. وی نیز یکی از آن جوانان بود که سه سال متوالی را در آلمان به اشتغال ورزید.جعفری از چاپخانهداران مشهور ایران، اخیراً به تشریح تجربیات خود در زمینه صنعت چاپ پرداخته است. وی از دریافت دیپلمهای مختلف چاپ از کارخانههای هایدلبرگ خبر داد و به سهم زندهیاد نوریانی در ارتقای صنعت چاپ کشور اشاره کرد. جعفری بیان داشت که نوریانی با اشتیاق خود ۹۰ درصد چاپخانهداران ایران را به قشر فعال تبدیل کرده است. او همچنین در سال ۱۳۵۶ به همراه علیمردان معتضدی و بهروز محمدخان اقدام به تأسیس چاپخانه «رودکی» در خیابان ظهیرالاسلام کرد.
به گفته جعفری، این چاپخانه با سرمایه اولیه ۳ میلیون و ۶۰۰ هزار تومان راهاندازی شد، که ۷۰ درصد آن بهعنوان وام از نوریانی دریافت شد. با این سرمایه، آنان موفق به خرید دستگاههای مختلفی شدند که قابلیت چاپ کتاب، مجلات و بروشورها را فراهم میآورد.
جعفری به یاد میآورد که در آن زمان تیراژ کتابها به ۵ هزار نسخه میرسید و نام کتابهای مشهور مانند آیتالله طالقانی و ذبیحالله منصوری بر سر زبانها بود. وی افزود که این روزها با کاهش تقاضا برای کتابها و گرایش ناشران به چاپ دیجیتال، فرصتهای قدیمی کمتر دیده میشود.
وی همچنین یکی از خاطرات بهیادماندنیاش را از فروش دوهزارمین ماشین هایدلبرگ افست به چاپخانهای در اصفهان به یاد آورد، ماشینی که لوگوی آن از طلا ساخته شده بود و عکس آن نیز توسط نوریانی ثبت شد.
اکنون جعفری در صنف چاپ بهعنوان دایرهالمعارف شناخته میشود. او در چند دوره به عنوان عضو هیأتمدیره اتحادیه چاپخانهداران تهران فعالیت کرده و جزو بنیانگذاران «کاروان مهربانی صنعت چاپ» است.
سال ۱۳۷۱ جعفری تصمیم به جدایی از شرکای خود گرفت و چاپخانه «جامی» را تأسیس کرد. پسرانش نیز در زمینه چاپ آموزش دیده و اکنون در کنارش فعالیت میکنند. علیرغم بازنشستگی، جعفری هر روز به چاپخانه میآید و معتقد است که کار کردن عاملی برای آرامش روحی است.
با نزدیک شدن به ظهر و ادامه گفتوگو، او به یاد دوستان قدیمیاش چون حاج محمد کلاری و احمد نقاش ابراز دلتنگی کرد و در پایان تأکید کرد که این مسیر را با عشق و علاقه دوباره تکرار خواهد کرد.
