به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین به نقل از ایسنا، در تاریخ ۳۱ شهریورماه ۱۳۵۹، جنگی ناشی از حمله رژیم بعث عراق به جمهوری اسلامی ایران آغاز شد که به مدت ۸ سال، بهطور مشابهی به دو جنگ جهانی اول و دوم به درازا کشید.
طی این جنگ، رژیم بعث از سه شیوه مختلف در نبرد با ایران استفاده کرد: نخست، به کارگیری سلاحهای متعارف در مناطق نظامی، دوم، آغاز جنگ شهرها با حملات به مناطق غیرنظامی، سکوهای نفتی و بنادر و در نهایت، استفاده از تسلیحات شیمیایی. این روشها به ترتیب به عنوان جنگ متعارف، جنگ علیه غیرنظامیان و جنگهای غیرمتعارف شناخته میشوند.
یکی از نکات مهم در خصوص قطعنامههای شورای امنیت، عدم برخورد جدی این شورا با تجاوز عراق به ایران است. در بسیاری از قطعنامهها، جنگ فقط به عنوان “وضعیت” یا “مناقشه” تلقی شده و شورای امنیت به تهاجم عراق نکرده است.
در روزهای ابتدایی شهریورماه ۱۳۶۷، شورای امنیت در جلسه ۲۸۲۵ خود، قطعنامه ۶۲۰ را تصویب کرد که به تجزیه و تحلیل کاربرد سلاحهای شیمیایی توسط عراق میپرداخت. در این قطعنامه، شورای امنیت بهطور جدی از استمرار استفاده از سلاحهای شیمیایی ابراز نگرانی کرده و برخی اقدامات را به تصویب رساند.
این قطعنامه شامل مواردی چون محکومیت استفاده از سلاحهای شیمیایی در این جنگ و تشویق دبیرکل به تحقیق و بررسی ادعاهای استفاده از این سلاحها بود. همچنین از کشورهای دیگر خواسته شده تا نظارت بیشتری بر صادرات محصولات شیمیایی داشته باشند و در صورت تکرار استفاده از سلاحهای شیمیایی، شورای امنیت اقداماتی متناسب اتخاذ کند.
