به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، هوشمند عقیلی، خواننده معروف موسیقی ایرانی، در تاریخ سوم مرداد ۱۳۱۶ در اصفهان به دنیا آمد. او از نوجوانی به هنر موسیقی علاقهمند شد و استعدادش به زودی نمایان گشت. در سن سیزده سالگی، به جمع شاگردان استادانی برجسته مانند تاج اصفهانی و محمود کریمی پیوست و نخستین تجربههای هنریاش را در رادیو اصفهان آغاز کرد. در کنار فعالیتهای هنری، عقیلی تحصیلاتش را با فراگیری ریاضی در دبیرستان و سپس در رشته ادبیات انگلیسی در دانشگاه ادامه داد. این دو رشته تحصیلی، دیدگاه او به موسیقی را شکل داد.
شروع رسمی فعالیت حرفهای عقیلی در سال ۱۳۳۴ با اجرای قطعه «ساقینامه» بود که توسط اسماعیل مهرتاش تصنیف شده و نخستین بار از رادیو پخش شد. صدای منحصر به فرد و قدرتمند او در مدتزمان کوتاهی توجهها را به خود جلب کرد و افقهای جدیدی در پیش رویش گشود.
حضور عقیلی در افتتاحیه تلویزیون ملی ایران در دهه ۱۳۴۰، و همکاریاش با هنرمندان بزرگی چون مرتضی حنانه و حسین قوامی، نشاندهنده محبوبیت او در بین مردم بود.
دهههای چهل و پنجاه خورشیدی، زمان اوج شهرت عقیلی محسوب میشود. آهنگهای «فردا تو میآیی» و «دریا» از جمله آثار ماندگار او هستند که تا به امروز در خاطر مردم ایران باقی ماندهاند. عقیلی توانست تلفیقی از موسیقی سنتی ایرانی و سلیقه عمومی مردم ایجاد کند و به این ترتیب پل ارتباطی میان موسیقی کلاسیک و مخاطبان معاصر باشد.
زندگی عقیلی مانند بسیاری از همنسلانش تحت تأثیر تحولات سیاسی اجتماعی ایران قرار گرفت. حدود یک سال پیش از انقلاب ۱۳۵۷، وی ناگزیر به مهاجرت به آمریکا شد. اگرچه این دوری از وطن، او را از زادگاهش دور کرد اما نتوانست علاقهاش به موسیقی را از دست دهد. در سالهای بعد، او در محافل هنری ایرانیان مقیم خارج باقی ماند و به اجرای آثارش ادامه داد. با این حال، دوری از وطن همیشه حسرتی برایش به همراه داشت و تأثیرات آن در لحن صدایش مشهود بود.
هوشمند عقیلی یکی از صداهای برتر موسیقی ایران محسوب میشود که به دور از شهرتهای فراوان، صدای خاصی داشت که او را از دیگران متمایز میکرد. در سالهای اخیر، نسل جوانتر پس از شنیدن آثارش به او توجه بیشتری نشان دادند و از اینکه چرا او به اندازهای که شایستهاش بوده است، شناخته نشده، حیرتزده بودند.
عقیلی نه تنها یک خواننده بلبل، بلکه نماد تداوم موسیقی ایرانی در دورههای بحرانی بود. او توانست با خلق صدای موزون و دلنشیناش، هم شنوندگان موسیقی کلاسیک را راضی کند و هم مردم عادی را به وجد آورد. آثارش همچنان زنده هستند و نام او در خاطره فرهنگی ایران ماندگار خواهد ماند. او در غربت زندگیاش را سپری کرد و سرانجام چشم از جهان فروبست، اما میراثش ادامه خواهد یافت و هر روز جوانی با آهنگهایش پیوند برقرار میکند. یادش همواره گرامی خواهد بود.
