به نقل از یورونیوز و به گزارش خبرآنلاین، تابستانهای قاره اروپا گرمی و طولانیتر شدهاند. دکتر سلیا مارتین-پورتاس، پژوهشگر ارشد در دپارتمان جغرافیا دانشگاه رویال هالوی، با اشاره به عدم قطعیتهای موجود در خصوص دلایل این تغییرات، اهمیت موضوع را مورد تأکید قرار داد.
بر اساس پژوهشی که نتایج آن در نشریه Nature Communications منتشر شده است، الگوهای حرارتی کنونی مشابه با شرایط اقلیمی ۶۰۰۰ سال پیش هستند و این مسئله میتواند نشانهای از روزهای گرمتر آینده باشد.
این مطالعه بر روی گلولای—رسوباتی که در کف دریاچههای اروپایی یافت میشود—تمرکز کرده و آنها تصویری از تغییرات فصلی در طول ۱۰ هزار سال گذشته ارائه کردهاند. پژوهشگران به بررسی «گرادیان دمایی عرضهای جغرافیایی» پرداختهاند، یعنی تفاوت دما میان قطب شمال و استوا، که تأثیر قابلتوجهی بر الگوهای آبوهوایی اروپا دارد.
با افزایش دما در قطب شمال، اختلاف دما میان این منطقه و استوا کاهش مییابد. این روند منجر به کاهش سرعت جریانهای هوایی و افزایش مدت تابستان و شدت موجهای گرمایی میشود. براساس اطلاعات این پژوهش، هر کاهش ۱ درجه سانتیگراد در گرادیان دمایی به معنای افزایش تقریبی ۶ روزه در مدت زمان تابستان است. اگر روند گرمایش به همین شکل ادامه یابد، تا سال ۲۱۰۰ میتواند روزهای تابستانی را به میزان ۴۲ روز افزایش دهد که به لطف گرمشدن جاری در قطب شمال، ممکن است اروپا در انتهای این قرن حدود هشت ماه را به عنوان تابستان تجربه کند.
این وضعیت، بازتاب وضعیت آبوهوایی اروپا در حدود ۶۰۰۰ سال پیش است که فصل گرم حدود ۲۰۰ روز به طول میانجامید.
علاوه بر این، باوجود اینکه گرادیان دما همیشه وجود داشته است، افزایش گازهای گلخانهای به تسریع گرم شدن قطب شمال کمک کرده است.
دکتر لورا بویال، از نویسندگان مطالعه مذکور، اشاره کرد که یافتههای آنان نشان میدهد که این پدیده تنها مختص دوران مدرن نیست، بلکه ویژگیای تکرارشونده از سامانه اقلیمی زمین است؛ با این حال، آنچه که اکنون متفاوت است سرعت و شدت تغییرات است.
عوامل دیگری نیز در تغییر الگوهای تابستانی تأثیرگذارند که از جمله آنها میتوان به بازخوردهای مثبت و منفی ناشی از فعالیتهای انسانی اشاره کرد. بهطور ویژه شهرها به دلیل اثر جزیره گرمایی شهری، در معرض تبعات گرمشدن جهانی قرار دارند.
تحلیلهای اخیر که بهوسیله Climate Resilience for All انجام شده، نشان میدهد که «فصلهای گرما» دیگر به ماههای تابستان محدود نمیشوند؛ برای مثال، آتن فصل گرمایی ممتد از اواسط مه تا اوایل اکتبر را تجربه کرد. لیسبون و مادرید نیز هر کدام به ترتیب ۱۳۶ و ۱۱۹ روز فصل گرما را گزارش دادند.
در پژوهشهای گذشته نیز ذکر شده که تغییرات اقلیمی ناشی از انسان بهطور میانگین یک ماه به دوره گرمای شدید زندگی تقریباً نیمی از جمعیت جهانی افزوده است.
