**امیرمسعود عابدین:**
در دنیای خودرو، نام میتسوبیشی و اوولوشن به سرعت ذهنها را به سمت مدل محبوب لنسر اوو هدایت میکند؛ خودرویی که به واسطه طراحی توربوشارژ و قدرت عملکردش در پیستهای رالی مشهور است. اما در گذشته، خودروی افسانهای دیگری از این برند ژاپنی وجود داشت که برای شرایط دشوار آفریقا طراحی شده بود. پاجرو اوولوشن ۱۹۹۷، نسخهای نادر از یک شاسیبلند مسابقهای محسوب میشود که میتسوبیشی را به قهرمانیهای پرآوازهای در رالی پاریس-داکار رساند.
این خودرو هماکنون در مزایده Bring a Trailer قرار گرفته و از جمله ۲۷۰۰ دستگاهی است که در راستای دریافت تایید همولوگیشن تولید شدهاند. این شاسیبلند با بدنه مقاوم و موتور V۶ خود، برای ماراتنهای سخت آفرود طراحی گردیده و به اندازه لنسر اوو ویژگیهای عملکردی دارد.
میتسوبیشی پاجرو بین سالهای ۱۹۸۵ تا ۲۰۰۷، دوازده بار در مسابقات داکار قهرمان شد و سال ۱۹۹۷، آغازگر دورانی جدید در موفقیتهای این خودرو بود. تنها یک سال بعد، نسخه مسابقهای با قدرت استثنایی، قهرمان رالی ۱۹۹۸ شد.
زیر بدنه عضلانی و طراحی خاص، موتور ۳٫۵ لیتری V۶ با فناوری زمانبندی متغیر سوپاپها، به قدرت ۲۷۶ اسب بخار دست مییابد. این موتور با گیربکس پنج سرعته اتوماتیک همراه است و توان را به هر چهار چرخ منتقل میکند. همچنین دیفرانسیلهای لغزش محدود به همراه دیفرانسیل مرکزی قفلشونده، قابلیتهای فوقالعادهای به این خودرو میبخشند.
طراحی بدنه خودرو با گلگیرهای مربعی و بادیکیت عریض، مشخصههای ظاهری منحصر به فردی را به نمایش میگذارد. رنگ نقرهای آن، جلوه فوقالعادهای به خودرو بخشیده است. پاجرو اوولوشن از تجاربی ناشی از چندین سال آفرود حرفهای و کیفیت بینظیر دوران طلایی JDM بهرهمند است.
این خودرو حدود ۱۳۵ هزار مایل، معادل ۲۱۷ هزار کیلومتر کارکرد داشته است. این مقدار کارکرد در مقایسه با خودروهای توربوشارژ دیگر قابل توجه نیست و برای موتوری که برای داکار طراحی شده، به عنوان یک گرم کردن ساده محسوب میشود.
در عصری که میتسوبیشی به طور کلی از ساخت خودروهای اسپرت فاصله گرفته، ظهور این مدل قدیمی، یادآور روزهایی است که برند میتسوبیشی با قدرت و عملکرد شناخته میشد. مزایده این خودروی افسانهای در تاریخ ۲۶ نوامبر به پایان میرسد.
منبع: **caranddriver**
**۲۲۷۳۲۲**
