به گزارش خبردونی و با استناد به زومیت، جغدها به عنوان موجوداتی شگفتانگیز و نسبتاً عجیب شناخته میشوند. این پرندگان با ویژگیهای خاص خود توانستهاند در زیستگاههای خود به خوبی زندگی و شکار کنند.
یکی از جالبترین ویژگیهای جغدها، دیسکهای فرورفتهای است که در صورت آنها قرار دارد. این دیسکها نه تنها سبب زیبایی ظاهری میشوند، بلکه نقش مهمی در شنوایی این پرندگان دارند. شکل این دیسکها به گونهای است که صداها را به گوشهای آنها هدایت و تقویت میکند.
اندرو آلپین، کارشناس پرندگان، در این باره توضیح میدهد که دیسک صورت جغد مانند یک بازتابدهنده عمل کرده و به تقویت صداها کمک میکند. به همین دلیل، صدای حرکتی جزئی از موش در زیر برگها یا برف نیز بهوضوح قابل شنیدن است. مطالعات نشان دادهاند که دیسکها میتوانند حساسیت شنوایی جغدها را تا ۱۰ دسیبل افزایش دهند.
این پرندگان عمدتاً در شب فعال هستند و دارای شنوایی بسیار قویاند. گوشهای آنها در دو طرف سر و در پشت چشمها قرار دارند و با پرهای دیسک صورت پوشانده شدهاند. برخی پرها که بر روی سر جغدها مشاهده میشوند، واقعاً گوش نیستند و تنها برای نمایش یا ترساندن شکارچیان بهوجود آمدهاند.
کارکرد گوشها و شکل آنها ممکن است بسته به نوع جغد متفاوت باشد. برخی گونهها دارای دریچههایی کوچک به نام اوپرکولوم هستند که از ورود گرد و غبار و آسیب جلوگیری میکنند. اندازه و شکل این دریچهها نیز متنوع است.
چشمان جغدها بسیار بزرگند و تقریبا اندازه آنها به مغز جغد میرسد. اما این چشمان گرد نیستند و به شکل لولهای و کشیده طراحی شدهاند. این ساختار به آنها کمک میکند تا در شرایط نوری کم، دید بهتری داشته باشند و بهخوبی عمق و فاصله اجسام را تشخیص دهند.
درحالیکه تصور رایج بر این است که جغدها نمیتوانند چشمهایشان را حرکت دهند، تحقیقات نشان میدهد که آنها قابلیت حرکتی محدود دارند. به دلیل طراحی خاص چشمانشان، حرکت آنها بسیار محدود است، اما گردن انعطافپذیر جغدها میتواند سر را تا ۲۷۰ درجه بچرخاند.
این ویژگی به جغدها امکان میدهد که بدون نیاز به حرکت زیاد چشم، به راحتی محیط اطراف خود را بررسی کنند و بر روی شکار تمرکز کنند. پژوهشها نشان میدهند که حرکات کوچک چشمها نیز وجود دارد که میتواند بهصورت خودکار یا در واکنش به محرکهای محیطی انجام شود. ترکیب این ویژگیها جغدها را به شکارچیان شب حرفهای تبدیل کرده است.
