کوچک‌ترین میمون جهان، که به نام «فینگر مانکی» شناخته می‌شود، به دلیل ویژگی‌های منحصر به فردش توجهات زیادی را به خود جلب کرده است. این میمون با اندازه‌ای بسیار کوچک و دست‌هایی بلند، به عنوان یکی از جذاب‌ترین و نادرترین گونه‌ها در دنیای حیات وحش شناخته می‌شود و محبوبیت فراوانی را در بین طرفداران حیوانات به دست آورده است.

به گزارش خبرآنلاین، میمون فینگر مانکی با نام علمی پیگمی مارموسِت (Pygmy Marmoset) در جنگل‌های بارانی آمازون سکونت دارد و به دو گونه اصلی تقسیم می‌شود: مارموسِت شمالی (Cebuella pygmaea) و مارموسِت شرقی (Cebuella niveiventris). زیستگاه این گونه‌ها در کشورهایی همچون برزیل، پرو، بولیوی، کلمبیا و اکوادور قرار داشته و بیشتر در جنگل‌های نزدیک به رودخانه‌ها دیده می‌شوند. این میمون‌ها در لایه زیرین جنگل زندگی کرده و به خوبی از طریق پوشش گیاهی انبوه از شکارچیان پنهان می‌شوند.

بر اساس اطلاعات یک متخصص، فینگر مانکی‌ها به شدت اجتماعی هستند و برای برقراری ارتباط با یکدیگر از صداهای کوتاه و تیزی استفاده می‌کنند. این رفتار به آن‌ها کمک می‌کند در میان شاخ و برگ‌های فشرده جنگل همدیگر را پیدا کنند. اندازه کوچک این حیوانات نیاز به پوشش گیاهی متراکم را افزایش می‌دهد و زندگی گروهی برای بقای آن‌ها حیاتی است، به طوری که معمولاً خانواده‌ها شامل حداکثر ۹ عضو می‌شوند.

ابعاد، ظاهر و تغذیه فینگر مانکی

فینگر مانکی به خاطر اندازه بسیار کوچک خود که در حدود ۱۲ تا ۱۶ سانتی‌متر طول و ۸۵ تا ۱۴۰ گرم وزن دارد، معروف شده است. این وزن تقریباً برابر با یک قالب کره برای مصارف عمومی است. رنگ بدن آن معمولاً قهوه‌ای نارنجی با الگوهای نواری است و دم آن به طول بدن بزرگ‌تر بوده و به تعادل کمک می‌کند. این میمون‌ها عمدتاً از شیره درختان و صمغ گیاهی تغذیه می‌کنند و دندان‌های آن‌ها به گونه‌ای شکل گرفته که برای سوراخ کردن تنه درختان مناسب باشد. علاوه بر شیره، آن‌ها از میوه‌های جنگلی و حشرات کوچک نیز به عنوان منبع غذایی بهره می‌برند.

شکارچیان طبیعی این گونه‌ها شامل عقاب‌ها، مارها و برخی پستانداران هستند که به دلیل اندازه کوچک، این میمون‌ها را هدف قرار می‌دهند. فینگر مانکی‌ها برای کاهش خطرات، به صورت گروهی در جنگل زندگی کرده و با همکاری یکدیگر به جست‌وجوی محیط می‌پردازند.

چرخه زندگی فینگر مانکی‌ها با رشد سریع نوزادان آغاز می‌شود و بچه‌ها معمولاً تا سه ماهگی از شیر گرفته می‌شوند. نوزادان به مدت تقریباً دو سال در کنار خانواده مانده و رفتارهای اجتماعی را یاد می‌گیرند. مدت بارداری این گونه‌ها حدود چهار و نیم ماه است و معمولاً زایمان به صورت دوقلو انجام می‌شود.

نگهداری از نوزادان تنها به عهده مادر نیست و پدر و خواهر و برادرهای بزرگ‌تر نیز در این موضوع کمک می‌کنند. نوزادان عموماً بر روی پشت والدین حمل می‌شوند. از نظر وضعیت حفاظتی، هر دو گونه فینگر مانکی در فهرست آسیب‌پذیر اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت قرار دارند و این موضوع نشان‌دهنده خطرات جدی برای کاهش جمعیت آن‌هاست.

گونه شمالی به ویژه با کاهش چشمگیری در جمعیت روبه‌رو بوده و حدود ۳۰ درصد از تعداد آن در سه نسل اخیر کاهش یافته است. تهدیدهای اصلی شامل جنگل‌زدایی به منظور استخراج منابع طبیعی و گسترش مزارع نخل روغنی است. تجارت غیرقانونی حیوانات نیز فشار زیادی بر این گونه‌ها وارد کرده و بسیاری از نوزادان به صورت قاچاق فروخته می‌شوند. این مشکلات ادامه بقای این گونه کوچک را دشوار کرده و نیاز به برنامه‌های حفاظتی مؤثر را افزایش می‌دهد.