به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، از زمان اعزام نخستین مریخنورد به فضا در سال ۱۹۷۰، دهها کاوشگر پیشرفته به نقاط دور دست منظومه شمسی فرستاده شدهاند. با این حال، علیرغم پیشرفتهای فناوری، مشکل مشترکی در بسیاری از این مأموریتها وجود دارد: گیر کردن چرخها در خاک. اکنون تیمی از مهندسان دانشگاه ویسکانسین-مدیسون ایالات متحده با شبیهسازیهای دقیق فیزیکی، به پاسخ این معما دست یافتهاند.
«دن نگرات»، مهندس مکانیک این گروه، بیان میکند: «در طراحی باید نهتنها تأثیر جاذبه بر خود کاوشگر، بلکه تأثیر جاذبه بر ذرات خاک را نیز مد نظر قرار داد. رفتار شنها در جاذبه پایین بهطور کلی متفاوت است.»
نتایج این پژوهش نشان میدهد که خاک موجود در ماه و مریخ نرمتر و پفکیتر از خاک زمین است و بهراحتی جابهجا میشود. این ویژگی باعث میشود تا چرخها سریعتر در آنها فرو بروند و در نهایت گیر کنند؛ وضعیتی مشابه با ماشینی که در گل یا شن گیر کرده باشد. این موضوع بهعلاوه مشکلات دیگر مانند طوفانهای شن که صفحات خورشیدی را میپوشانند، موجب بروز چالشهای متعددی برای مأموریتهای ناسا شده است. چالشی که در مورد مریخنورد «اسپیریت» در سال ۲۰۰۹ به از دست رفتن دائمی مأموریت آن منجر شد.
یافتههای این تحقیق که با بهرهگیری از نرمافزار شبیهسازی «پروژه کرونو» بهدست آمده، میتواند در طراحی نسل بعدی کاوشگرها مورد استفاده قرار گیرد و احتمال گیر افتادن آنها را کاهش دهد. نتایج این پژوهش در نشریه Journal of Field Robotics منتشر شده است.
