### چارلی چاپلین: سخرانیها و چالشهای زندگی در دوران تبعید
به گزارش خبرگزاری **خبرآنلاین**، در اوایل دهه چهل خورشیدی، **چارلی چاپلین**، نابغه عرصه سینما، از هیاهوی زندگی به دل کوههای آلپ در سوئیس پناه برده بود. چاپلین که در نیمه دهه سی به تشویق **گراهام گرین**، نویسنده مشهور انگلیسی، مشغول نوشتن شرححال خود شده بود، در اواخر تابستان ۱۳۴۳ خودزندگینامهاش را به صورت قسمتی در روزنامه کیهان منتشر کرد.
چاپلین در بخشی از این یادداشت به تجربهاش از سفر به اروپا اشاره میکند و ابراز میدارد که سرزمین خود، که زمانی محبوبش بود، اکنون به مکانی پر از کینه و خصومت تبدیل شده و برای او غیرقابل تحمل به نظر میرسد. او همچنین نگران داراییهایش در آمریکا بود و اشاره کرد که با عدم پذیرش تابعیت آمریکایی، احتمال مصادره اموالش وجود دارد.
او زمانی که به ایستگاه راهآهن «واترلو» در انگلستان رسید، با استقبال ویژهای روبهرو شد، اما از مشکلات پیش رو و تلاش برای انتقال ثروتاش ذهنی آشفته داشت. پس از ده روز تلاش ناموفق، همسرش «اونا» از مشکلات در برداشت پول از بانک و بازجوییهای انجام شده توسط اف.بی.آی خبر داد. این موضوع باعث شد تا او دیگر علاقهای به بازگشت به آمریکا نداشته باشد.
چاپلین در ادامه به دلایل خصومت آمریکاییها با خود پرداخت و تأکید کرد که تنها گناهش عدم همصدایی با افراطیون بود. او به نقد گروههایی مانند «آمریکن لژیون» پرداخت و اظهار داشت که این گونه گروهها تهدیدی برای دموکراسی محسوب میشوند.
علاوه بر این، چاپلین عدم تلاش خود برای دریافت تابعیت آمریکایی را نیز مطرح کرد و توضیح داد که بسیاری از آمریکاییها در خارج از کشور تابعیت خود را حفظ کردهاند. او این عوامل را سبب بروز خصومتهای آمریکاییان نسبت به خود دانست و به غیاب محبت جامعه آمریکایی از زندگیاش اشاره کرد.
در نهایت، چاپلین از نمایش فیلم «لام لایت» در لندن به نفع امور خیریه صحبت کرد و به تأثیرات اعتقادی و اجتماعی در زندگیاش پرداخت.در یک رویداد سینمایی در لندن که با حضور شخصیتهای معروفی همچون شاهزاده خانم مارگارت برگزار شد، فیلم جدیدی به نمایش درآمد که مورد استقبال گستردهی تماشاگران قرار گرفت و در این زمینه توانست از تمام فیلمهای دیگر درآمد بیشتری کسب کند.
در حاشیه این مراسم و پیش از سفرش به پاریس، گفتوگویی با «هربرت موریسون» وزیر کابینه حزب کارگر انجام داد. وی در این گفتگو از سیاست اتمی حمایت کرد که موجب شگفتی گوینده شد. او با بیان این که انگلستان یک جزیره کوچک و آسیبپذیر است، تأکید کرد که در صورت بروز جنگ اتمی، باقی ماندن بمبهای اتمی به کار نمیآید و بهترین سیاست برای کشور در این دوران، بیطرفی است.
نویسنده معتقد است که نظراتش به نظر موریسون بیاهمیت بود و از اینکه تعداد زیادی از سیاستمداران و روشنفکران انگلیسی از سیاست اتمی حمایت میکنند، حیرت کرده است. او بر این باور است که پیشرفت علم بدون درک مسئولیت، سلاحهای مرگباری در اختیار نظامیان قرار داده است و آینده موجودات زنده به دست آنان است.
این نویسنده اشاره کرد که غریزه حفظ حیات در انسانها بر دیگر غرایز مقدم است و به همین دلیل، علم سریعتر از اخلاق پیشرفت کرده است. او همچنین یادآور شد که فقر تاکنون به واسطه نوعپرستی کاهش نیافته و فقط تحت فشار عوامل مادی ممکن است کمتر شود.
«کارلایل» نیز در این زمینه بیان داشته که نجات بشر منوط به تفکر عمیق است و انسانها باید در شرایط دشوار به این فکر کنند. با این اوصاف، علم انسان را به دو راهی انتخاب بین خودتخریبی و مراقبت از خود کشانده و به نظر میرسد که بشر بالاخره در این زمینه به موفقیت خواهد رسید.
در ادامه، سفر نویسنده به پاریس و رم توصیف شده است. در پاریس، او مورد استقبال ویژه قرار گرفت و از سوی رئیسجمهور فرانسه به مقام افسر «لژوین دونور» نائل شد. به علاوه، در نمایش فیلم «لایم لایت» شخصیتهای بزرگی از جمله اعضای کابینه و سفرای خارجی حضور داشتند. همچنین، شاعر مشهور «لوئی آراگون» از او خواست تا ساعتی را با «پل سارتر» و «پیکاسو» بگذراند.
در رم نیز او مورد محترم شماری قرار گرفت و رئیسجمهور و کابینه این کشور ضیافتهایی به افتخار او ترتیب دادند و او از چندین نشان و افتخار برخوردار شد.
